Vrolijk fluitend deed hij de voordeur open, zette zijn aktetas onder de kapstok en trok z'n pantoffels aan die hij daar vanmorgen had neergezet. In de woonkamer aangekomen hing hij zijn colbertje over de eetkamerstoel.Vanaf de bank hoorde hij ineens z'n vrouw zeggen: "Jemig kan je je niet gewoon goed aankleden 's morgens?" Vertwijfeld keek hij of zijn gulp wel dicht zat, hij zou toch niet de hele dag open gestaan hebben? Ook had hij geen 2 verschillende sokken aan dat wist hij zeker, hij had na de lunch nog zijn vette handen eraan afgeveegd. Wat bedoel je vroeg hij stamelend? Nou die riem van je die zit niet eens door alle lusjes, dat heb ik nou al zo vaak gezegd. Je loopt gewoon voor schut zo. Wat moeten ze wel niet van mij denken? Dat ik je zo naar kantoor laat gaan? Maar ik heb bijna de hele dag mijn colbert aangehad, mompelde hij, alleen vanmiddag even niet. Shit zouden die meiden daarom zo vriendelijk naar hem hebben gelachen , dat was natuurlijk omdat die riem niet goed zat. Moest hij toch meer opletten. Zijn vrouw zat ondertussen druk te typen op haar tablet, die zat alles natuurlijk alweer op facebook door te kleppen. Hij kon zo morgen natuurlijk helemaal niet meer goed op kantoor verschijnen. Dat gedoe met dat facebook hing hem de keel uit, hij ging toch ook geen foto van haar op facebook zetten, zodat iedereen kon zien dat ze nu op de bank hing in haar Roy Donders huispak met daaronder Micky Mouse pantoffels en als klapstuk die kamerjas met zebraprint.
Kunnen we al eten vroeg hij? Nee ik heb de roosters van de oven nog niet af,nee schoon bedoel ik, dus haal maar wat bij de chinees. Hij slofte weer naar de gang trok zijn schoenen aan klapte hard de deur dicht.
Een ding wist hij wel morgen geen riem meer maar gewoon zijn bretels met die kleine schildpadjes erop aantrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor u reactie,
Wim Lagendijk