Zwart en Harig

Mensen die weten dat ik als gids werk in Dierenpark Amersfoort vragen vaak of ik bijzondere dingen meemaak. Het antwoord is meestal ja, die maak ik mee. Daarom vandaag dan maar een blog geschreven over het wel en wee van een gids.

Toen ik in 2008 op 57 jarige leeftijd met prepensioen mocht van mijn werkgever, kwam mijn jongste dochter met een folder aan waarin vrijwilligers werden gevraagd voor het dierenpark. Dat is vast wat voor jou zei ze. Mij leek het ook wel wat, dus ik contact gezocht en op gesprek. Leek mij heel leuk om te doen, maar ik moest wel meteen aan de studie, De weg in het park leren, zelfs de plaats van alle toiletten moest je weten, alle dieren leren van stekelmuizen tot olifanten. Na iedere lesdag een toets maken die voldoende moest zijn en dat meerdere zaterdagochtenden. Na een algemene eindtoets mocht dan eindelijk het park in om bezoekers meer over de dieren en het park te vertellen. Daarna heb ik nog de aparte cursus "Koele Knuffels" (werken met slangen, vogelspinnen en kakkerlakken) en de rondleidingcursus gevolgd. Later kwam ook het huidige Dinopark erbij en dat betekende weer aan de studie, om alle tijdperken, namen dinosaurussen te leren.

 Iedere nieuwe uitbreiding in het park betekend weer bijleren. Sommige onderdelen/dieren hebben wat meer voorkeur dan de ander. Voor mij is vaak van belang met welke achtergrond een thema gebied is ontworpen/aangelegd. Ik probeer ook het ontwerp en doel van een gebied mee te nemen in mijn verhaal. Zo gaat voor mij een dier/thema/gebouw leven en kan ik het denk ik beter overbrengen aan de bezoekers.

Een voorbeeld is bijvoorbeeld de Stad der Oudheid, waar de relatie mens/dier op een mooie wijze kan worden verteld. Een belangrijk stukje is voor mij ook de Japanse tuin, omdat deze tuin in een historische context geplaatst kan worden met het ontstaan van het park.

Natuurlijk maak je ook bijzondere dingen mee tijdens je diensten in het park. Zo is het altijd een uitdaging om bezoekers die bang zijn voor spinnen toch zo ver te krijgen dat ze de vogelspin over hun hand laten lopen. Ook tijdens rondleidingen maak je dingen mee die bijzonder zijn of je voor altijd bijblijven. Ik heb een aantal keren een rondleiding mogen doen voor Make a Wish, dat zijn de dagen dat je kunt genieten van bijzondere mensen die blij zijn om hun lievelingsdier van dichtbij te kunnen bewonderen en met een glimlach op hun gezicht naar huis gaan, ondanks de vaak heftige verhalen die ik die dag meekrijg.

Natuurlijk zijn er ook bezoekers die je tijdens het vertellen van je verhaal volledig van slag kunnen maken. De meest bijzondere was wel de dag dat ik met een groep bezoekers door het park liep en vertelde dat de volgende dieren de chimpansees waren. Waarop een vrouw zei daar ga ik niet heen, die doen me te veel aan mijn ex denken, zwart en harig. De hele groep en ook ik zelf kwamen niet meer bij van het lachen.

Je snapt dat ik mijn rondleiding die dag niet meer op een normale manier heb kunnen afmaken.