Naast hun een stapel boekjes over Nijntje, Dribbel en Bumba. Eerst was het boekje over Nijntje aan de beurt, de man las voor en wees het meisje de plaatjes aan. Kijk zei hij daar is de giraffe, het meisje knikte en wees ook het plaatje aan en strekte haar nek. Ze kon nog geen giraffe zeggen, maar met gebaren wist ze wel uit te leggen wat voor dier het was. Bij de leeuw en tijger gromde ze terwijl ze haar mond wijd open deed. Goed zo zei de man, dat zijn inderdaad een leeuw en een tijger. Samen keken ze verder in het boek, het meisje dicht tegen de man aan, duim in haar mond. "Gezellig zo samen op de bank boekjes kijken"zei de man en het meisje knikte. Ineens ging het meisje met haar handen wapperen en wees in het boek. Ja goed zo dat is inderdaad de vlinder, wat weet jij dat al goed en de man aaide haar over haar hoofd.
Zullen we naar buiten gaan, vroeg hij, het meisje knikte en klom snel van de bank, hobbelde op haar knieën naar de gang en pakte daar haar schoentjes. De had ze pas gekregen. Vol trots liet ze die nog een keer aan de man zien. Mooie zilveren schoenen, met hartjes aan de zijkant en een roze rand aan de hiel. De man deed ze voor haar aan, ze tilde haar voeten een voor een op om ze nog eens te laten zien. Wat heb jij een mooie schoenen zei de man en het meisje lachte naar hem.
Ik droeg haar de trappen naar beneden af en buiten aan gekomen zette ik haar neer. Ze pakte mijn vinger stevig vast en begon te rennen. Ze durfde nog niet los te lopen, en kneep mijn vinger bijna blauw. Kom maar Suze dan gaan we naar de glijbaan toe. Ze knikte blij en en lachte, haar nieuwe schoenen schitterde in het zonlicht en samen liepen we daar beide een glimlach op ons gezicht.
De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leefthttps://www.youtube.com/watch?v=zZfqQIBGyQI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor u reactie,
Wim Lagendijk