Sinterklaas mijmeringen

Rond deze tijd komen er weer allerlei mijmeringen boven over het sinterklaasfeest. De Sinterklaasviering was vroeger toch wel heel anders dan tegenwoordig. Geen mooi gedrukte folders die je brievenbus verstoppen,maar gewoon zelf in de winkels gaan kijken wat je leuk vond. De etalages waren prachtig versiert, we gingen dan speciaal naar Den Haag of Rotterdam om de prachtige etages te bekijken van de Bijenkorf en V en D. En dan maar afwachten wat je op sinterklaas avond als kado kreeg. Dat kan zomaar een door mijn vader gemaakt pakhuis zijn, beplakt met steentjes papier. De zakjes op op te hijsen waren ook zelf gemaakt en gevuld met bruinebonen. Dat pakhuis kon dan net zo makkelijk weer na een jaar weg zijn, ik denk nog steeds dat er dan weer aanmaakhout voor de kachel nodig was. Grote kado's waren er niet vaak, herinner me nog wel dat er een keer een Schuco autobaan bij was, dat was echt tof.
De intocht in Delft was altijd een heel spektakel. Toen ik al verkering had gingen we speciaal naar de intocht omdat een vriendin van Nel in een muziekkorps speelde, dat jaar zag sinterklaas er niet op z'n best uit. Het was meer een kruising tussen de kerstman en de sint. Later hoorde van die vriendin dat de sint bij het aan boord gaan van zijn pakjesboot de loopplank had gemist en in het water was beland. Met spoed moest toen een nieuwe garderobe worden gezocht. Helaas was alles reeds in gebruik en moest de baard van de kerstman uitkomst brengen en als kleding het werkpak van de sint aangetrokken worden.
Ook in Amersfoort hebben we een keer een heel aparte intocht meegemaakt. We stonden keurig met onze oudste dochter in de Langestraat om de intocht van de sint te bekijken. Iedereen keek reikhalzend uit naar de sint. Toen kwam ineens de stadsbus voorbij (die reed in die tijd nog door de Langestraat) daarna ineens allemaal gekleurde medemensen(ik durf hier het woord Zwarte Piet eigenlijk niet meer te noemen) een muziekkorps trok luid voorbij, maar wij hebben de sint niet gezien. Met ons nog meer mensen bleek later. De sint bleek vlak achter de stadsbus te hebben gereden en viel niet eens op.
Ook het vermelden waard was de keer dat mijn zwager het strooien zou regelen op sinterklaasavond. Zoals altijd ging hij nog even de hond uitlaten. Wij de LP , ja LP op gezet met sinterklaasliedjes, de kinderen en wij luid zingen anders hard de sint het natuurlijk niet. En maar wachten en maar wachten, nogmaals de LP opgezet. En ja hoor ineens vlogen de pepernoten door de kamer. Wat bleek hij had in het donker op de gang het bakje met strooigoed van de trap laten vallen (mijn schoonouders woonde op een bovenhuis) en moest dus in het donker alles eerst weer bij elkaar zoeken en gelijktijdig er voor zorgen dat de hond niet alles op at. We hebben het er nog wel eens over. Zelf heb ik dat strooien ook een paar jaar bij onze buurvrouw gedaan. Je had toen nog van de drukknoppen in het trappenhuis waarmee de verlichting precies zolang bleef branden om de boven verdieping van de flat te kunnen bereiken. In het begin ging dat altijd goed, dan waren de kinderen nog te klein en te bang om snel naar de voordeur te rennen om de zak met pakjes te gaan halen. Later werd dat echt een uitdaging, hard op de deur bonken, (die stond al los in het slot) strooien en dan snel de trappen af rennen. De kinderen werden steeds sneller of zou ik langzamer geworden zijn.? Het was niet meer verantwoord om de zware taak van sinterklaashulp te spelen.
Nu loopt er een discussie over de rol van de sinterklaashulp, dat is jammer een al jarenlang plezier wordt hiermee vergalt. En nu lees ik ook nog net dat sinterklaas de beveiligers van Wilders heeft moeten lenen. Ik denk dat hij binnenkort dus alleen nog maar op een zomervakantie in zijn huis in Spanje is te bewonderen.

Boodschappen

Dinsdagmorgen moest ik vroeg bij de Plus in Amersfoort zijn. Ik kwam iets te vroeg aan en de winkel was nog niet open. Voor de ingang stond een al wat oudere man te wachten. Regenpak aan en een geruite pet op zijn hoofd, onder zijn arm 2 grote boodschappen tassen. Zenuwachtig tikte hij op de nog gesloten deuren. Ik zei heeft u haast? Ja, zei hij het is al 8 uur en ze zijn nog niet open. Ik keek op mijn horloge en zei dat het nog 3 minuten duurde voor het echt 8 uur was. Ik vroeg waarom hij haast had. Als antwoord kreeg ik dat hij nog meer te doen had en graag naar binnen wilde. Maar werkt u dan nog vroeg ik. Nee zei hij maar ik moet nog naar meer supermarkten vanmorgen om boodschappen te doen. Nog meer supermarkten vroeg ik. Ik dacht dat u alleen hier moest zijn. Nee was het antwoord, mijn vrouw pluist alle reclamefolders van alle supermarkten uit en maakt dan voor iedere dag een lijstje met alle aanbiedingen. De moet ik dat de hele week gaan kopen. En dan moet je niet te laat bij die zaken zijn anders is de aanbieding misschien al weg. Vandaag zijn bij de Plus de gevulde koeken in de aanbieding 3 voor 1 euro, kom je te laat dan zijn ze weg. Maar doet u dat dan iedere dag vroeg ik. Ja hoor zei hij, het lijstje en afgepast geld legt ze de avond ervoor al klaar, zo kan ik meteen weg de volgende morgen. Zij ligt dan nog te slapen.  Koffie drink ik tussendoor bij de supermarkt, is daar toch gratis. Als ik thuis kom geef ik de boodschappentassen af en kijkt zij de kassabonnen na en telt het wisselgeld en plakt de zegels op. Van die zegels gaan we eens per jaar een weekendje weg.
Precies om 8 uur gingen de deuren open en hij vloog naar binnen om een wagentje te pakken. Ik liep ook zelf de winkel in om 3 gevulde koeken te kopen, zijn tenslotte maar een euro. Die eten we bij de koffie als we aan het werk zijn in Amicitia. Toen ik naar de kassa liep zag ik hem nog staan bij de koffieautomaat, fijne dag nog zei ik,maar hij hoorde me niet. Te verdiept in zijn boodschappenlijstje denk ik.