Voor de cursus "Schrijfproeverij" moesten we als opdracht een column schrijven. Hieronder mijn column
Ik prop mijn
aantekening in mijn tas en zeg tegen mijn vrouw: "Ik ga naar Annette"
"Annette?,
wie is dat. Daar heb ik je nooit eerder over gehoord". Ik vertel dat zij
iemand van de cursus is, die opdrachten geeft die wij dan moeten uitvoeren.
"Opdrachten
die jij zomaar uitvoert? Dat probeer ik je al jaren te laten doen. Zoals de
vuilnisbak buiten zetten of de krant bij de buurvrouw in de bus gooien. Mooi is
dat"
"Ja, en
van Margriet moesten we poëzie
schrijven, zoals:
Elf
is elf
twee zijn geen
Elfjes, maar noem je
Elven
Ik heb voor
jou toch ook weleens wat geschreven: rozen verwelken en schepen......"
"Ja, zeg dat was meer dan veertig jaar
geleden. Daarna was het gelijk over." Ik stamel nog wat en zeg: "Van Jose moesten we iets autobiografisch
schrijven, dus over ons zelf"
"Dat
zal niet moeilijk geweest zijn, je hebt het steeds over je zelf, of heb je over
mij zitten klagen?" Ik leg uit dat ik dat nooit zou doen, ik ben veel te
bang voor de gevolgen, denk ik stilletjes.
Voorzichtig
vertel ik dat Esther ons verhalen
liet verzinnen, het antwoord weet ik eigenlijk al. En ja hoor uit de keuken
klinkt: "Verzinnen, verzinnen, dat doe je al jaren, de ene uitvlucht na de
andere komt voorbij."
Ik voer aan
dat dit echt nodig is om goede fictie te schrijven, maar merk wel dat de
frictie tussen ons toeneemt. Hoe moet ik vanavond nog een goede column schrijven.
Mijn hoofd tolt al van deze discussie en verwijten.
Gauw pak ik
mijn jas van de kapstok, druk een zoen op haar voorhoofd en loop naar de deur.
Vlak voor ik
hem dicht trek roept ze: "Volgend jaar krijg je weer gewoon aftershave
voor je verjaardag, in plaats van een schrijfcursus"
Hieronder vind je de link naar de in het verhaal genoemde docenten:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor u reactie,
Wim Lagendijk