Nachtmerries van een wethouder

Voor de derde achtereenvolgende nacht werd hij badend in het zweet wakker, wat een verschrikkelijk nachtmerrie had hij weer gehad.  Twee nachten ervoor was het zomaar begonnen. Eerst maandag nacht die verschrikkelijk droom over die tunnel. Ineens stonden ze daar, z'n slaapkamer, huis en tuin stond vol met kabouters. Die schreeuwde en riepen allerlei lelijke dingen naar hem. Hun woordvoerder (kabouter Cor, zo als hij zich noemde) Dreigde het hele project in de soep te laten lopen. Meneer Duikelaar zei hij u krijgt spijt van die tunnel. U heeft ons onze hut afgenomen door u plan en wij gaan ervoor zorgen dat alles mislukt. Iedere nacht gaan wij met z'n allen u tunnel millimeter voor millimeter laten zakken, zodat deze bij iedere regenbui volloopt. Eens kijken of die verhuizers en andere vervoersbedrijven u dan nog wel zo aardig zullen vinden. U 4 minuten tijdwinst zetten wij om in 4 uur oponthoud, zodat de eigenaar van de Vlasakkers een automatenwand in de tunnel kan openen met kroketten en hapjes voor de vastgelopen automobilisten. Gillend had hij ze verjaagd en was trillend een glas water gaan drinken. Ze konden met z'n alle de pot op.
En toen dinsdagnacht, dat was helemaal erg geweest. In zijn tuin stonden alle dieren van het dierenpark. De twee belhamels van het park, dat kleine olifantje en die kleine chimp sloopte alles wat los en vastzat. Die kleine chimp zag zelfs kans zijn geliefde VVD pyjama kapot te scheuren, zodat de hyena's zaten te hikken van de lach over zijn witte billen. Overal hoorde hij sissende geluiden van de kolonie kakkerlakken die mee waren gekomen. Hun woordvoerder eiste een betere oplossing zowel voor de dieren zelf als ook voor de bezoekers. Volgens hun zou hij van z'n voetstuk duikelen als hij alles zou doorzetten.
En dan afgelopen nacht, al zijn medestanders eiste nog meer verbetering. De tijdwinst was eigenlijk te weinig, ze wilde nog meer. De weg moest doorgetrokken worden, dwars door de polder direct naar afslag Eemnes. Dan konden ze zo direct door naar Amsterdam en de polder. Amersfoort moest op de kaart gezet worden. Niks geen golfbaan in Hoogland, gewoon lekker door jakkeren.
Zelfs zij die hij zo vurig had verdedigd in de raad lieten hem nu vallen.

Maar hij zou niet zwichten. Nee hij ging ook de Kersenbaan nog dubbel zo breed maken en dat van die Westelijke rondweg doortrekken was eigenlijk zo gek nog niet.

Nazareth
"Desolation Road"

No one to turn to
Losing my best friend
My name is just bad news
And my account's in the red

I'm in need of understandin'
I'm landin' in desolation road

Het vogeltje in de kerstboom

Dwalend door de stad zag hij in de huizen de kerstbomen staan. Dit jaar had hij er geen een, net zo als al een paar jaren daarvoor. Te veel werk vond z'n vrouw en lastig met een kat. In een van de bomen zag hij hem ineens zitten. Niet dat hij een echte gluurder was, maar dit viel gewoon op. Zo'n klein vogeltje van zilver met een witte staart. Ineens was hij weer terug in de periode die hij nog regelmatig miste. Thuis van lang geleden. Nee niet in z'n huis maar het echte thuis, met vader en moeder en broers en zus. Hoe lang waren ze nu al dood? Alweer bijna 39 jaar , veel te jong nog, allebei net 50 jaar. Nog ziet hij zich zelf lopen naar de markt in Delft om een kerstboom te gaan kopen, zo'n echte met een houten kruis eronder getimmerd. Dan thuis crepe papier rond de voet wikkelen en de boom versieren. Met echte kaarsjes in van die mooie koperen houdertjes. Glinsterende ballen erin en van die mooie huisjes. Daarna het trompetje waar als je er zachtjes op blies ook echt geluid uit kwam. Als laatste het vogeltje, die kreeg het hoogste plekje, zodat je hem goed kon zien. Nog wat engelenhaar, dat glansde zo mooi als de kaarsjes branden. En niet te vergeten de emmer water voor als de kaarsjes aan mochten. Later met die electrische lichtjes was het toch anders, niet meer die geur van kaarsjes de branden. Op het dressoir het door vader zelf gemaakte kerkje met binnenin een fietslampje wat zo mooi de raampjes deed oplichten. Maar dat was lang geleden, hij zei er nooit zo veel over, maar soms miste hij ze. Nooit meer eens even koffie drinken of bellen, lief en leed delen. Pas moest hij nog aan ze denken, toen z'n jongste dochter aan het behangen was met die plaktafel die hij 40 jaar geleden nog kreeg van z'n vader. Hij zag in gedachte die ouwe over haar schouder mee kijken en knikken dat het goed ging. Prachtig ook als hij z'n dochters hoorde zingen, dat deed z'n moeder ook altijd. Die kende alle operettes uit haar hoofd.
Langzaam liep hij verder door de straten en ineens kwam de song Memories uit Cats in z'n hoofd:

Memory
All alone in the moonlight
I can smile at the old days
life was beautiful then
I remember
The time I knew what happiness was
Let the memory live again

Ik maak nooit iets mee..

Maar afgelopen woensdag wel. Ik was een dagje in Amsterdam en om weer eens een rondje door de stad te lopen. Ik struikelde bijna over alle duiven op de Dam. Tsja die weten hoe dat kwam. Ik lette eigenlijk meer op het paleis met gouden muren, tenminste zo leek het wel de zon gaf de muren van het paleis een gouden gloed.
Het was stil in Amsterdam het leek of de mensen nog sliepen. In de verte hoorde ik de klanken van de mooie Westertoren, waarvan het carillon langs de Amsterdamse grachten speelde. Ik liep richting Leidse Plein waar de lichtjes weer branden en het gezellig was. Toen naar het Waterlooplein, die oude plek waar ik al duizend keer kwam. Vandaar naar de oude Jodenbuurt, waar eens werd gelachen maar waar Amsterdam nog steeds om huilt. Over de Amsterdamse grachten richting de oude Jordaan. Veel bloemen voor de ramen en waar ook de humor op straat ligt. Als ik per ongeluk tegen een jochie oploop roept hij dat ik de klere kan krijgen( dat zal toch niet die rat uit die film zijn? ) Via Le Port d Amsterdam loop ik weer naar het station om met de trein naar huis te gaan.

gebruikte Songteksten:

Alle duiven op de Dam : Gert en Hermien
Het Paleis met gouden muren : Conny VandenBos
Stil in Amsterdam : Ramses Shaffy
O Mooie Westertoren : Willy Alberti
Aan de Amsterdamse grachten : Hans Boskamp
Als op het Leidseplein de lichtjes weer eens branden gaan : Jacques van Tol
O Waterlooplein : Johnny Austerlitz
Amsterdam huilt :Rika Jansen
Bij ons in de Jordaan : Johnny Jordaan
Krijg toch allemaal de klere : Ciske de Rat
Dans le Port d Amsterdam : Jacques Brel

Loom

Ik kom binnen en zie haar uitdagend op de bank liggen. Haar zwarte haren glanzend in de late namiddag zon.
Loom rekt ze zich uit, en kijkt me vragend aan.
Ik loop naar haar toe en streel haar rug en nek. Ze draait zich om en gaat op haar rug liggen. Ik streel zachtjes over haar gespierde buik, langzaam ga ik naar haar nek en kriebel haar daar. Haar ogen beginnen langzaam dicht te vallen. Plots schiet ze overeind. springt soepel van de bank en loop heupwiegend naar de balkondeur. Daar gaat ze op haar gemak achter de gordijnen naar de koolmeesjes zitten kijken die op het voer afgekomen zijn.
Ik kan gelukkig weer op mijn plekje op de bank zitten om de krant te lezen.

Sinterklaas mijmeringen

Rond deze tijd komen er weer allerlei mijmeringen boven over het sinterklaasfeest. De Sinterklaasviering was vroeger toch wel heel anders dan tegenwoordig. Geen mooi gedrukte folders die je brievenbus verstoppen,maar gewoon zelf in de winkels gaan kijken wat je leuk vond. De etalages waren prachtig versiert, we gingen dan speciaal naar Den Haag of Rotterdam om de prachtige etages te bekijken van de Bijenkorf en V en D. En dan maar afwachten wat je op sinterklaas avond als kado kreeg. Dat kan zomaar een door mijn vader gemaakt pakhuis zijn, beplakt met steentjes papier. De zakjes op op te hijsen waren ook zelf gemaakt en gevuld met bruinebonen. Dat pakhuis kon dan net zo makkelijk weer na een jaar weg zijn, ik denk nog steeds dat er dan weer aanmaakhout voor de kachel nodig was. Grote kado's waren er niet vaak, herinner me nog wel dat er een keer een Schuco autobaan bij was, dat was echt tof.
De intocht in Delft was altijd een heel spektakel. Toen ik al verkering had gingen we speciaal naar de intocht omdat een vriendin van Nel in een muziekkorps speelde, dat jaar zag sinterklaas er niet op z'n best uit. Het was meer een kruising tussen de kerstman en de sint. Later hoorde van die vriendin dat de sint bij het aan boord gaan van zijn pakjesboot de loopplank had gemist en in het water was beland. Met spoed moest toen een nieuwe garderobe worden gezocht. Helaas was alles reeds in gebruik en moest de baard van de kerstman uitkomst brengen en als kleding het werkpak van de sint aangetrokken worden.
Ook in Amersfoort hebben we een keer een heel aparte intocht meegemaakt. We stonden keurig met onze oudste dochter in de Langestraat om de intocht van de sint te bekijken. Iedereen keek reikhalzend uit naar de sint. Toen kwam ineens de stadsbus voorbij (die reed in die tijd nog door de Langestraat) daarna ineens allemaal gekleurde medemensen(ik durf hier het woord Zwarte Piet eigenlijk niet meer te noemen) een muziekkorps trok luid voorbij, maar wij hebben de sint niet gezien. Met ons nog meer mensen bleek later. De sint bleek vlak achter de stadsbus te hebben gereden en viel niet eens op.
Ook het vermelden waard was de keer dat mijn zwager het strooien zou regelen op sinterklaasavond. Zoals altijd ging hij nog even de hond uitlaten. Wij de LP , ja LP op gezet met sinterklaasliedjes, de kinderen en wij luid zingen anders hard de sint het natuurlijk niet. En maar wachten en maar wachten, nogmaals de LP opgezet. En ja hoor ineens vlogen de pepernoten door de kamer. Wat bleek hij had in het donker op de gang het bakje met strooigoed van de trap laten vallen (mijn schoonouders woonde op een bovenhuis) en moest dus in het donker alles eerst weer bij elkaar zoeken en gelijktijdig er voor zorgen dat de hond niet alles op at. We hebben het er nog wel eens over. Zelf heb ik dat strooien ook een paar jaar bij onze buurvrouw gedaan. Je had toen nog van de drukknoppen in het trappenhuis waarmee de verlichting precies zolang bleef branden om de boven verdieping van de flat te kunnen bereiken. In het begin ging dat altijd goed, dan waren de kinderen nog te klein en te bang om snel naar de voordeur te rennen om de zak met pakjes te gaan halen. Later werd dat echt een uitdaging, hard op de deur bonken, (die stond al los in het slot) strooien en dan snel de trappen af rennen. De kinderen werden steeds sneller of zou ik langzamer geworden zijn.? Het was niet meer verantwoord om de zware taak van sinterklaashulp te spelen.
Nu loopt er een discussie over de rol van de sinterklaashulp, dat is jammer een al jarenlang plezier wordt hiermee vergalt. En nu lees ik ook nog net dat sinterklaas de beveiligers van Wilders heeft moeten lenen. Ik denk dat hij binnenkort dus alleen nog maar op een zomervakantie in zijn huis in Spanje is te bewonderen.

Boodschappen

Dinsdagmorgen moest ik vroeg bij de Plus in Amersfoort zijn. Ik kwam iets te vroeg aan en de winkel was nog niet open. Voor de ingang stond een al wat oudere man te wachten. Regenpak aan en een geruite pet op zijn hoofd, onder zijn arm 2 grote boodschappen tassen. Zenuwachtig tikte hij op de nog gesloten deuren. Ik zei heeft u haast? Ja, zei hij het is al 8 uur en ze zijn nog niet open. Ik keek op mijn horloge en zei dat het nog 3 minuten duurde voor het echt 8 uur was. Ik vroeg waarom hij haast had. Als antwoord kreeg ik dat hij nog meer te doen had en graag naar binnen wilde. Maar werkt u dan nog vroeg ik. Nee zei hij maar ik moet nog naar meer supermarkten vanmorgen om boodschappen te doen. Nog meer supermarkten vroeg ik. Ik dacht dat u alleen hier moest zijn. Nee was het antwoord, mijn vrouw pluist alle reclamefolders van alle supermarkten uit en maakt dan voor iedere dag een lijstje met alle aanbiedingen. De moet ik dat de hele week gaan kopen. En dan moet je niet te laat bij die zaken zijn anders is de aanbieding misschien al weg. Vandaag zijn bij de Plus de gevulde koeken in de aanbieding 3 voor 1 euro, kom je te laat dan zijn ze weg. Maar doet u dat dan iedere dag vroeg ik. Ja hoor zei hij, het lijstje en afgepast geld legt ze de avond ervoor al klaar, zo kan ik meteen weg de volgende morgen. Zij ligt dan nog te slapen.  Koffie drink ik tussendoor bij de supermarkt, is daar toch gratis. Als ik thuis kom geef ik de boodschappentassen af en kijkt zij de kassabonnen na en telt het wisselgeld en plakt de zegels op. Van die zegels gaan we eens per jaar een weekendje weg.
Precies om 8 uur gingen de deuren open en hij vloog naar binnen om een wagentje te pakken. Ik liep ook zelf de winkel in om 3 gevulde koeken te kopen, zijn tenslotte maar een euro. Die eten we bij de koffie als we aan het werk zijn in Amicitia. Toen ik naar de kassa liep zag ik hem nog staan bij de koffieautomaat, fijne dag nog zei ik,maar hij hoorde me niet. Te verdiept in zijn boodschappenlijstje denk ik.

Geklonken eerbetoon

Ik loop door de Muurhuizen. Eeuwen oude huizen markeren mijn pad . Uit een van de panden fladderen muziektonen als vlinders  me tegemoet .  De huizen kijken op me neer  en lijken alles al eens gezien te hebben.  Ieder huis zou zijn eigen verhaal kunnen vertellen. Ze weten wie er gewoond, geleefd en lief gehad hebben. Wie er is geboren en overleden. De muziek word langzaam luider, ik kom dichter bij de bron. Ook de muziek verteld z'n verhaal en roept weemoed op. Het lijkt wel of de huizen en de muziek samenspannen en me iets willen vertellen. De muzikant stopt even en dan lijkt het wel  of er een heel orkest tot leven komt.  Sneller en opzwepend , dwingend en dan weer zacht als een lentebriesje komen de tonen tot me. Ik ben nu dicht bij de bron van al dat moois.  Muziekschool zie ik ineens op een bordje staan wat aan een mooi oud pand hangt.  Zwijgend blijf ik staan, terwijl de oude huizen om me heen lijken mee te luisteren voel ik me vredig en kalm.

Treinen razen met veel lawaai langs. Op het plein hangen jongeren, luisterend naar harde muziek. Het geluid van winkelwagens  en langs rijden brommers  galmt langs de hoog opgetrokken gebouwen omhoog.  Leerlingen smijten hun fietsen in de vele fietsenrekken en lopen het glimmend nieuwe gebouw binnen.  Op naar hun muziek les.

Er moet echt een wonder gebeuren om het nieuwe Eemhuis dezelfde gevoelens bij mij te laten oproepen zoals nu de muziekschool in de Muurhuizen doet.

Eigenlijk is "geklonken eerbetoon"

dan ook een mooi kunstwerk, het is voor mij het symbool van de relatie tussen muziekschool en de Muurhuizen.

Kunstenaar Margarethe Broers heeft Geklonken eerbetoon ontworpen, een kunstwerk op de brug van de Muziekschool. Het kunstwerk maakt deel uit van de Kunstvaarroute 2013.

Bovenstaand verhaal had in ingezonden voor de verhalenwedstrijd verbonden aan de Kunstvaarroute 2013, helaas heb ik nooit meer iets gehoord. Vandaar dus maar gewoon geplaatst op mijn eigen Blog.

Zoektocht naar.....

Ja, waar is een mens zoal naar opzoek?
De een zoekt de ware liefde, de ander geluk en weer een ander zoekt een droombaan.
Ieder heeft zo zijn eigen reden om te zoeken. De weg waar langs we zoeken is vaak vol hindernissen, vele obstakels en versperringen komen op ons pad. Over dit soort zoektochten zijn dan ook in de loop der jaren veel boeken gewijd. De zoektocht naar de Heilige Graal is al vele malen beschreven en op verschillende manieren uitgelegd. Zelf denk ik dat de zoektocht naar de Graal gaat over je eigen zoektocht naar je ware ik. Pas als je je eigen ik hebt gevonden dan kan je pas gelukkig zijn en zijn alle andere aardse zaken minder belangrijk geworden. Soms moet je een lange weg afleggen om uiteindelijk weer bij je zelf aan te komen. De een loopt naar Santiago de Compostella, de ander gaat dagen in een klooster mediteren en de ander verdwaald in z'n eigen gedachten. Vroeger, maar ook nu nog is een labyrint een middel om je zoektocht te verbeelden.

Historisch gezien zijn er veel verschillende mythes, rituelen en verhalen verbonden aan het labyrint. Tegelijk heeft het labyrint een universele betekenis. Het is niet voorbehouden aan één enkele religieuze of culturele traditie. Juist daarom kan het mensen overal op de wereld ook nu nog, en juist weer, aanspreken. Het labyrint is een oeroud archetype, dat verbonden is met transformatie en (weder)geboort
e. De cirkel is vanouds een symbool van heling en heelheid. Het labyrint wijst een weg door die cirkel heen.  De spiraal is een symbool van de verbinding tussen de menselijke en de goddelijke wereld. Het labyrint biedt de mogelijkheid van het begaan van een ‘innerlijke weg’, een weg naar je Zelf.
In de huidige tijd is de weg door het labyrint voor talloze mensen een metafoor voor hun levenspad. In het echte leven kent ons pad immers ook de nodige - verwachte en onverwachte - wendingen. Met het lopen van een labyrint doen we dat als het ware na. De vorm van het labyrint geeft vertrouwen dat je je kern (je bestemming) ook echt kunt bereiken. Maar het belangrijkste is wel dat je in beweging blijft: de weg is het doel , zo luidt een oude wijsheid.
Bron:   http://www.labyrintwerk.nl/index.php/over-het-labyrint


Pelgrimstochten verbeelden eigenlijk het zelfde ,loslaten, ontvangen en toelaten. LOT

Zo is eigenlijk ons hele leven een pelgrimstocht, de weg is onduidelijk en vol hindernissen. Onderweg komen we mensen tegen die soms lang soms kort met ons meelopen. Sommige verliezen we onderweg en anderen  kunnen gelukkig de hele reis met ons meelopen.
Ook ik merk iedere keer weer dat het leven geen mooie asfaltweg is waar je zonder hobbels op snelheid overheen kan rijden. Aan de kant staan soms hoge geluidsschermen die het zicht op de omgeving weg nemen. Belangrijk is dus om regelmatig een afslag te nemen en van de kleine plaatsjes te genieten die achter die schermen verborgen liggen. Dan blijkt dat schermen beter afgebroken kunnen worden om die plaatsen zichtbaar te laten zijn.

Het lopen van een labyrint is niet alleen een individueel proces. Je komt ook andere mensen tegen. Het delen van het smalle pad stemt tot nadenken over hoe je in je leven met ontmoetingen en verbindingen omgaat. Het verhoogt het besef van ‘gedeelde momenten' en het bewustzijn van een collectieve zoektocht en een gedeelde bestemming. Dit element wordt sterker als je het labyrint loopt met een gezamenlijk ritueel, of in een groep of organisatie met een specifiek doel. Of als je het lopen van het labyrint verbindt met uitwisseling en gezamenlijke reflectie en dialoog. 

Wil besluiten met een tekst van Bram Vermeulen:


Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg kan gaan.

Zo is het ook met de zoektocht  naar ons zelf.

Façade van een clown (deel 2)

Hierbij het vervolg op mijn blog  Façade van een clown 

Van de week had ik weer een ontmoeting met de clown, ik was erg benieuwd of zij haar belofte om een verhaal te schrijven was nagekomen. Zij zult u denken, het ging toch de vorige keer om een man? Dat heeft u helemaal goed. Mijn vorige blog was meer voor haar bedoelt dan voor u als lezer. Ik wilde haar laten zien dat als je goed naar iemand luistert en de juiste woorden kiest je een verhaal kan schrijven over die persoon. Ik heb toen bewust de locatie en persoon verandert om te laten zien dat je daarmee een zelfde verhaal als zij kon vertellen zonder direct de betrokken persoon prijs te geven.
Vanmorgen kreeg ik het door haar geschreven verhaal binnen. Ik moet zeggen dat het me heeft ontroerd.

Zoals ik haar heb beloofd staat haar verhaal hieronder:

Eenvoudig, maar mooi.

“Hallo, hallo hier zijn we dan.

 We komen hier spelen als het eventjes kan”

Samen met Clown Bloem loop ik de afdeling voor dementerenden op. Ons wijsje, bedoeld als herkenning voor de bewoners, doet mensen opkijken.

Bloem zegt “Ik wil die kant op”, waarop ik zeg “Deze kant vind ik leuk”.

“Geen ruzie  maken hè, zegt de man die zit bij de tafel in het midden van de ruimte.

“Nee, geen ruzie maken”, zeggen we gezamenlijk en Bloem loopt enthousiast naar de man aan de tafel. Bloem speelt op de trekzak een melodietje, maar de man fronst zijn wenkbrauwen. “Niet goed?”, vraagt Bloem. “Nee, zegt de man, “de bassen zijn niet goed”. 

“Oh”, zegt Bloem en speelt  het melodietje nog een keer, alleen dan anders. “Zo is het goed”, zegt de man.

We nemen afscheid en tevreden blijft de man achter.

Ondertussen ben ik bij een man in bed aangekomen. Hij ligt stil met zijn ogen dicht. 

Langzaam loop ik naar hem toe en begin een wijsje te zingen waarin zijn naam is verwerkt. De man zucht. 

Ik neem zijn hand in mijn handen en zing nog eens een wijsje. Het liedje van het roodborstje. “Roodborstje tikt tegen het raam, tik, tik, tik…”. Ik zie dat er beweging in de man komt. Hij zucht nog eens en beweegt zijn schouders. 

Ik besluit het roodborstje nog eens te zingen. Langzaam verschijnt er in de ooghoek van de man een traan. Het ontroert me en ik zing door. Clown Bloem, die verder weg stond, komt naar ons toe en samen zingen we, onder begeleiding van de trekzak, het lied nog een keer. 

Weer komt er een traan en langzaam opent de man zijn ogen. Met een gelukkige blik kijkt hij me diep in de ogen aan. Even is er echt contact tussen mens en mens. Even weer in de werkelijkheid en echt gezien worden, zoals je bent. Een mens met al zijn gevoelens.

Na het beëindigen van het liedje neem ik afscheid met een clownskus en ga weer verder.

Achteraf hoor ik dat deze man vroeger dit liedje vaak met zijn dochter zong. Het heeft altijd veel voor hem betekend.

Wat een mooi vak heb ik toch, dat ik mensen zomaar met iets heel simpels, zomaar 

iets heel moois kan geven.

Clown Bolleke

Voor meer info over het werk van clown Bolleke zie haar website http://www.clownbolleke.nl/

Zie ook: http://www.declowndichterbij.nl/home

Het leed dat 'gekooid zijn' heet...

Zo net zag ik een filmpje van een aantal chimpansees die voor het eerst na 30 jaar naar buiten konden.  Wat een aandoenlijk en ontroerend moment. Je moet je zelf eens proberen voor te stellen dat je 30 jaar van je leven niet naar buiten mag en allerlei proeven moet doorstaan. Eigenlijk zou je willen dat nergens meer proefdieren voor nodig waren.

Ooit was het de bedoeling dat ook in Dierenpark Amersfoort een groot verblijf voor chimpansees uit Rijswijk gebouwd zou worden. Helaas is dat nooit van de grond gekomen door allerlei bezwaren die door diverse omwonende en belangenverenigingen werden ingediend. Vermoedelijk was het belangrijker dat ze hun gelijk wilde halen dan dat het belang van de dieren voorop stond.

Als je bovenstaand filmpje ziet zou je willen dat de beoogde opvang in Amersfoort wel door had kunnen gaan. 

Hoewel ook mensen worden soms jaren gekooid. Menige oudere komt soms jaren z'n woning niet meer uit. Er is geen personeel genoeg om met ze een rondje te rijden, ze worden 2 keer per week gewassen en bezoek krijgen ze nauwelijks. Ook voor hen zou je willen dat ze gewoon naar buiten kunnen, gras en bomen zien en de frisse buitenlucht kunnen opsnuiven.

Wie weet zien we over een paar jaar wel een filmpje op Youtube van ouderen die voor het eerst na 30 jaar weer zomaar naar buiten mogen en verwonderd hun omgeving aanschouwen

“Free at last, Free at last, Thank God almighty we are free at last.”
Martin Luther King

bron videos:  You Tube

TIJD

Tijdens onze fietsvakantie was een van onze overnachtingsadressen in Groningen. De eigenaar verzamelde al jaren koekoeksklokken in alle soorten en maten. Ook had hij daarnaast nog grote staande klokken in de hal staan en op tafeltjes in de kamer de nodige stolpklokken. Op onze slaapkamer stonden wel geteld 27 klokken, gelukkig voor ons stonden deze stil. Maar ja het bleef wennen, zo'n huis vol klokken. Automatisch komen er dan allerlei gedachten opborrelen over het onderwerp "Tijd".

Als je al dat getik hoort in zo'n huis komt er maar een nummer in aanmerking om hier te plaatsen: Time, Pink Floyd

http://www.youtube.com/watch?v=wC67vNY9Rcg

Bij die stolpklokken kwam direct het nummer "Time in a Bottle" boven, het zou mooi zijn als je inderdaad tijd in een fles kon stoppen zoals Jim Croce zingt:
If I could save time in a bottle
The first thing that I'd like to do
Is to save every day
Till Eternity passes away
Just to spend them with you

De koekoekswals zal ik jullie niet aan doen, anders haken jullie hier misschien wel af. ;>)

Maar tijd is eigenlijk een raar begrip, de een zegt tijd is geld, maar al die klokken tijdens mijn overnachting hebben me niet rijk gemaakt, eerder armer.

De tijd zal het leren zeggen andere weer, maar wat leren we van tijd? Dat we tijd te weinig hebben? Of bedoelen we dan eigenlijk ik heb geen zin om tijd voor je vrij te maken? Ik ga vaak uit van dat laatste, tijd vrij maken voor jezelf of een ander wordt vaak afhankelijk gemaakt door onze agenda's.

Eigenlijk praten we dus over verloren tijd, tijd we veel beter hadden kunnen besteden aan familie, vrienden of aan ons zelf. Volgens een spreuk van Loesje :Klokken geven niet de tijd aan maar de relativiteit.

Het "Klein Orkest" heeft daar een prachtig nummer over geschreven:
Er is een man laatst dood gegaan
Die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was
Maar dat begreep 'ie pas toen er geen weg terug meer was
Vlak voor zijn dood pas kreeg hij spijt
Van zoveel angst, verloren tijd
En hij vertelde mij
Over de hel die hij zijn leven lang had meegemaakt
Hij was nooit verliefd geweest, zelden verwonderd
Hij had nooit gegokt, dus hij was ook nooit bedonderd
Om ergens te komen had hij lopen moeten leren
Maar om iets te bereiken leerde hij marcheren
Hij is iets geworden, wat hij eigenlijk niet wilde
Z'n wereld verstilde, geen diepgang, geen top
Anderen huilden, dansten en lachten
Maar hij stond te wachten en hij wist niet waarop
En tegen zijn angst hielp geen een obligatie
Geen polis, geen aandeel, geen bank dacht meer mee
En aan het eind, op zijn crematie
Waaide zijn rook zelfs nog met alle winden mee
Er is een man laatst dood gegaan
die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was
Maar dat begreep ie pas toen er geen weg terug meer was...




Tijd management is voor de meeste mensen het moeilijkste wat er is. Ze durven soms geen nee te zeggen tegen zaken die eigenlijk hun tijd niet waard is. We laten ons vaak leiden door wat andere van ons willen en niet wat we zelf met onze tijd willen of kunnen doen.
Een goed boek hier over is:

  DE TAO VAN DE TIJD biedt aanwijzingen voor 'onthaasten', gebaseerd op de lessen van Lao Tse, in zijn Tao Te Tjing. Ontspanning, vertrouwen in intuïtie, bewustzijn van natuurlijke ritmes en harmonie met de omgeving vormen de kernpunten. Door deze principes van de Tao toe te passen op ons denken over tijd ontstaat een natuurlijke brug tussen klassieke Chinese filosofie en hedendaags time-management.
De TA0 VAN DE TIJD geeft een vijf-stappenplan om de manier waarop je over tijd denkt en waarop je tijd gebruikt te veranderen. Daarnaast bevat het tips en oplossingen voor specifieke kwesties zoals agenderen, uitstellen, storingen, vergaderingen, afspraken, deadlines, de bergen post, te veel werk op je nemen enz.

Ook is het zo dat als je steeds maar roept ik heb geen tijd om te genieten, zorg dan dat je vrije tijd krijgt. Het niet zorgen voor rust in je leven geeft andere spanningen die lichamelijk weer voor problemen gaan zorgen. Wat dat betreft kunnen we nog heel wat leren van de oosterse wijsheden. Klokken en kalenders zijn dan ook verzonnen maatstaven, het is niet onze tijd maar de tijd die door een ander bepaald is. De wekker loopt af en we gaan al rekenen hoelang we nog hebben om te douchen, te eten en naar ons werk te racen. Ik heb natuurlijk makkelijk praten als iemand die met pre-pensioen is, maar tijdens onze fietsvakantie heb ik toch meerdere keren gedacht welke dag is het nu eigenlijk. Je ziet amper tv, leest geen kranten, je eet wanneer je een leuk plekje ziet en komt door plaatsen waar de tijd lijkt stil te staan. Tijd is dan een heel betrekkelijk gegeven geworden. Zodra je dan weer thuis bent, eet je weer op vaste tijden, drinkt koffie op de zelfde tijd en niet omdat je toevallig een terras tegenkomt.

Al met al weer een heel verhaal geworden en dus de hoogste tijd om te stoppen met het beslag leggen op jullie leestijd.

De band Doe maar zong jaren geleden al "Tijd genoeg" daar wil ik mee eindigen:


Ze zeggen: "Er is haast geen tijd"
En hebben daarom altijd haast en spijt
Dat deze dag niet langer duren wou
Maar voor mij lijkt de dag zo lang
Alleen zijn maakt me bang
En ik verlang de hele dag naar jou
Want wat ook een ander zegt
Er is tijd genoeg
Voor jou, voor mij, voor iedereen
En als je wilt dan is elk ogenblik voor jou
En alles wat je vragen zou
Maar laat mij dan niet alleen
Ze zeggen: "Er is tijd tekort"
Ze zeggen dat het donker wordt
Ze zeggen: "Regen regen regen op je kop"
Maar al zijn die dagen nog zo grauw
Ik weet het zeker als jij wou
Dan verfde jij de wolken blauw
Wat ook een ander zegt
Er is tijd genoeg
Voor jou voor mij voor iedereen
O als je wilt
Dan is elk ogenblik voor jou
En alles wat je vragen zou
Maar laat mij dan niet alleen

Dagje dierentuin.

Afgelopen donderdag zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. Eerst met de fiets naar het station en daarna met de trein naar Rhenen. In de trein was het lekker koel, maar toen we uitstapte viel de hitte boven op ons. Rustig lopen we van het station naar de ingang van Ouwehands Dierenpark. Voor de kassa staat een gezin met een drietal kinderen, Zo te zien hebben die nu al ruzie. Maar pap hoor ik een van de kinderen zeggen, ik ben toch echt al drie hoor. Ja maar ik had gezegd dat je je mond moest houden zei de vader. Nu moet ik wel een kaartje voor je kopen. Het jongetje begint te huilen en krijgt ook nog een draai om z'n oren. Zo die beginnen de dag al goed.
Als we binnen zijn eerst maar lekker op het terras koffie drinken. Kun je ook gelijk mooi de binnenkomende bezoekers observeren.  De ene familie komt keurig aangekleed binnen , de andere in zo min mogelijk kleding (die kennen zeker de waterspeeltuin verderop). Hele koelboxen worden in de gehuurde bolderkar meegenomen. Hier zie je ook de volgende ruzies al ontstaan, de kinderen willen met dit warme weer direct naar de waterspeeltuin bij de leeuwen, terwijl pa en moe eigenlijk eerst koffie willen. Met veel moeite worden er compromissen gesloten en sjokken sommige nu al moe verder.
Dat is toch heel anders bij de kinderen van de leeuwen, keurig komen ze als moeder het goed vind naar buiten lopen, niet verder weg dan toegestaan. Pa leeuw gaat er eens voor liggen zodat de kids even met hem kunnen ravotten.
Terwijl we dat staan te aanschouwen, hoor ik achter mij de volgende ruzie ontstaan, een kind is tegen alle stalorders in, toch via de houtenschommelbrug het water van de speeltuin overgelopen en vol onderuit gegaan. Pa en moe zijn des duivels, ik had nog zo gezegd niet rennen, moet je eens kijken je bent helemaal drijf nat( ze gebruikte een ander woord). Hoe moet dat nu verder vandaag, ik heb geen droge kleren bij me. En dan te bedenken dat het die dag de warmste dag van het jaar zou worden.

Wij lopen verder het park door, gelukkig zijn er ook stille stukken, de beren in het berenbos vermaken zich in het water, de olifanten krijgen een heerlijke douche. 
Op het terras van het restaurant zitten we heerlijk ons broodje en koffie te nuttigen, als vlakbij de hel los barst. Opa en Oma en vier kleinkinderen, de kleinkinderen moesten even naar de wc, maar bleken gelijk even in de ballenbak te zijn gaan spelen. Opa komt aangestormd met een van de kinderen onder z'n arm en een ander rent er jankend achteraan. De stoom komt bijna uit opa's oren. Ik kijk intussen al voorzichtig op de parkplattegrond waar ik de AED kan vinden. Dit lijkt slecht af te lopen voor opa. Nu gaat oma er zich ook nog eens mee bemoeien. Aan tafel vier jankende kinderen van diverse leeftijden, opa en oma hebben nu onderling ruzie. Er word gedreigd dat ze voorlopig niet naar de speeltuin gaan, maar eerst nog verder het park in gaan. Dat zal ze leren. Ze staan op en lopen verder, 2 kinderen in het wagentje gepropt, de oudere en mokkend achteraan.

Wij genieten even van de rust en gaan dan het prachtig nieuwe gorilla verblijf bekijken, echt een fantastisch verblijf.

Als we bij Ravotaapia in de schaduw een ijsje eten , komt boven ons de jungle express voorbij en ja hoor de opa en oma met de kleinkinderen zijn het schijnbaar nog steeds niet eens. We horen ze nog bekvechten.

Hoe anders is het als we even later bij de orang oetans staan te kijken, het jong gaat rustig z'n gang. Moeder laat het jong alles rustig ontdekken er word niet geslagen of geschreeuwd. 

Soms zouden mensen eens rustig naar de dieren moeten kijken en zien hoe die hun kinderen opvoeden.

Façade van een clown

Gistermiddag zat ik even bij Coffee Corazon nog wat aantekeningen voor een nieuw verhaal te maken in mijn boekje. Naast me zat een man die wat stil voor zich uit zat te staren. In z'n handen een rode clownsneus. Ineens vroeg hij aan me , sorry dat ik u stoor maar wat zit u allemaal te schrijven. Ik antwoorden dat ik ideeën voor een nieuw verhaal zat op te schrijven, zodat ik weer een nieuw Weblog kon schrijven.

O zei hij ik wou dat ik dat ook kon, schrijven. Ik maak als clown zoveel mee waar ik over zou willen schrijven maar ik durf gewoon niet.

Op mijn vraag waarom dan niet , antwoordt hij dat hij gewoon onzeker was in alles. Van jongs af aan had hij daar al problemen mee. Dingen uiten of ergens tegenin gaan dat durfde hij gewoon niet. Ook later niet toen hij wat ouder was kon hij zich bijna niet uiten. Hij had een tijdje stervensbegeleiding gedaan, maar over dat werk kon hij met niemand praten. Alles nam hij mee naar huis.

Meneer zei hij ik was bijna zelf dood. Ik zag het gewoon niet meer zitten. Tijdens een therapie sessie moest ik een keer een clownsneus op en zo aan iedereen vertellen wie ik was. Gek genoeg lukte me dat. Mensen moesten om me lachen. Daarna ben ik dat gaan doen voor zieke kinderen en mensen die een opkikkertje nodig hadden. Dat doe ik nu al een poosje en dat gaat erg goed.

Ik zei: dus eigenlijk verschuil je je achter je clownsneus en ban dan jezelf? Maar zo als je nu zit te praten heb je die neus toch niet nodig? Weet je zei ik heel veel mensen spelen een rol in het leven. Ze zijn niet de persoon die ze werkelijk zijn, maar spelen een rol die andere van ze verlangen. In feite doe jij dat dus ook, terwijl je bij mij zo heel eerlijk overkomt. Je hebt die clownsneus gewoon niet nodig.

Meneer zei hij, weet u dat dit de eerste keer is dat ik dit zomaar zit te vertellen. Ik vind het knap dat u me ook zo aan het praten hebt gekregen, dat is iets waar ik over na moet denken.

Ik zei laten we iets afspreken na de vakantie spreken we hier weer af , en dan heeft u een verhaal over u rol als clown geschreven. Volgens mij is het de moeite waard om aan andere mensen te vertellen wat het is om clown te zijn voor andere mensen. En ik denk dat die andere mensen, zoals zieke kinderen juist ons iets kunnen vertellen. Zij spelen geen rol maar zijn gewoon zich zelf, daar kunnen we denk ik wat van leren.
Op televisie is nu een mooi programma zei ik:" Liefde voor later" daarin komen mensen aan het woord die niet lang meer te leven hebben. Laatst zei een vrouw : " Ik ben er helemaal klaar voor, ik heb met niemand meer ruzie, alle woorden zijn gezegd. Ik heb me nog nooit zo vrij en rustig gevoeld, ondanks dat ik weet dat ik dood ga. Maar ik ga boven dansen " Dat maakte erge indruk zei ik.

Top zei hij dat doen we , begin september lever ik een verhaal in. Hier op dezelfde plaats en zelfde locatie. Hartelijk dank voor dit fijne gesprek. Tot gauw.

Met dank aan A. dat ik het mocht opschrijven.

Vroeger en nu.

Vanmorgen werd ik ingehaald door 2 jongens op de fiets. Oordopjes in met harde muziek en ondertussen druk aan het typen op hun iphone. Verkeerslicht stond al op rood maar gewoon doorrijden. Een fietser van rechts kon hun nog net ontwijken en kreeg ook nog allerlei verwensingen naar z'n hoofd geslingerd.

Dat is heel wat anders dan in de tijd dat ik zo oud was, rood was rood en daar stopte je voor.
Natuurlijk was dat een heel andere tijd. Als je een nieuwe fiets kreeg (pas als je naar de middelbare school ging) zaten er nog klossen op de pedalen, zodat hij een paar jaar mee kon groeien.
Wilde je muziek op je fiets dan maakte je een fietsklepper. Fietsklepper hoor ik vragen wat is dat in hemelsnaam. Ok, even een korte toelichting: je neemt een leeg blikje van de schoensmeer, een halve houten knijper, een tien brede elastieken of stukken binnenband in ringen geknipt,twee houten wasknijpers die goed sterk zijn. Verder een sterk stukje touw. Hoe je zo'n klepper maakt staat beschreven op het Witloxforum

Op maandag moest ik voor ik naar school ging eerst heet water halen bij de waterstoker in de Hoornsestraat. In die tijd nog geen warm water uit de kraan. Je kon ook een grote wasketel op het gasstel zetten,maar in de buurt zat een waterstoker die voor ik dacht een stuiver heet water leverde. Dat hete water ging in een klein tonnetje, daarna werd er een stop ingeslagen en het tonnetje op een klein karretje met houten wielen gelegd. Ik moest dan ook een pakje stijfsel meenemen en een zakje reckitt blauw

Heen en terug zat er een behoorlijk hindernis ingebouwd een brug met trappen, gelukkig was ik niet de enige die water moest halen. We hielpen elkaar dan de tonnetjes en daarna de karretjes over de brug te tillen.
Het hete water ging in een grote houten wasmachine

Kwam ik dan 's middag weer uit school dan moest ik nog even helpen de was door de wringer te halen. Een keer in de week je wassen in de teil, deze stond op een stukje zeil voor de kachel, verder deed je dat met koud water uit de kraan.

Trouwens over op dat stuk zeil ben ik een keer uitgegleden, met m'n mond tegen de kachel. Hevig bloedend achter op de fiets naar het ziekenhuis met als eind resultaat een mooi litteken op m'n bovenlip.

Daarna was het vaak met m'n vader samen naar het badhuis. Je mocht dan ongeveer een kwartier douchen, daarna werd er al op de deur geklopt dat je moest opschieten.

Soms op m'n kamertje naar de radio luisteren, Nou ja Radio, deze zag er ongeveer zo uit:

Als antenne een lange draad uit het slaapkamerraam en dan hoopte je een signaal te kunnen ontvangen van radio Luxemburg. Later werden dat de Noordzeezenders vanaf de radiopiraten voor de kust.

Nu kies ik uit honderden zenders via mijn radio

die is aangesloten op het internet. Het hete water komt uit een kraan, douchen doe je thuis. De wasmachine doet bijna vanzelf z'n werk. De kinderen krijgen bijna ieder jaar een nieuwe fiets. Telefoons worden vervangen zodra er iets nieuws op de markt komt.

Vroeger en nu, ik laat het aan de lezer over om te bepalen welke tijd nu eigenlijk leuker, mooier of tevredener is.

Spannend!!

Met moeite loop ik de steile helling af, onder mijn voeten liggen spekgladde stenen. Voor me duikt plotseling een donkere tunnel op, voorzichtig loop ik verder, het pad stijgt ineens weer. Dan ineens sta ik in het licht, ik wordt verblind door de zon en dan staan ze ineens voor me, twee grote dieren kijken me aan, hun tanden blinken in het zonlicht. Ik duik van schrik de donkere tunnel weer in, vlieg een ander pad op en hoor de twee dieren achter me rennen. Voor me zie ik ineens een soort brug met touwen, ik trek me razendsnel aan twee touwen omhoog om zo hoog mogelijk boven de grond te komen. Onder lopen de twee dieren rondjes ondertussen me scherp in de gaten houdend. Aan het eind van de touwbrug zie ik een nis ik duik er snel in,maar glij meteen door een soort donkere tunnel verder en land plat op mijn achterste in het zand. Als ik langzaam opkrabbel staan een paar kinderen me verbaasd aan te kijken. Heeft u zich pijn gedaan meneer? Nee zeg ik het valt wel mee. Was u bang voor de hyena's? Hyena's? vraag ik. Nee hoor daar ben ik niet bang voor. O zei een kind dat dachten we even.

Ik loop gauw verder, die klim alles route is toch enger dan ik dacht.

foto: Irma van Plateringen

Als ik bijna bij de uitgang ben, hoor ik de hyena's nog lachen.

Dagdromen

Donderdagmiddag, ik loop de Bikeshop aan de Leusderweg binnen om m'n fiets op te halen. Als door een magneet aangetrokken loop ik naar hem toe. De SANTOS Travelmaster 2.8, kleur Gun Metallic en helemaal klaar voor de fietsvakantie. Voldoende ruimte om alle bagage mee te nemen en een Rohloff versnellingsnaaf. Wat zal dat fijn fietsen. In gedachte zie ik mezelf al langs oude wegen naar Lourdes en Compostella fietsen. Maar voorlopig staat eerst het Fietserpad op het programma. Gewoon van Eijsden naar Pieterburen (600 km )je moet tenslotte ergens beginnen met langere afstanden fietsen.

In de verte hoor ik mijn naam roepen,

meneer Lagendijk sorry dat het even duurde maar u fiets is klaar.
U Giant is weer helemaal in orde.

Giant, o ja dat is waar ook die had ik vanmorgen gebracht voor onderhoud. Maar ja je moet soms wat hebben om over te dagdromen.
Vrolijk fiets ik naar huis.

STIL

Stil

Van collega en goede vriendin Maja moest ik maar een keer wat over STIL schrijven:

Ik was pas even met haar in gesprek en zei toen dat het in Amicitia (voor niet Amersfoorters de mislukte koopgoot in Amersfoort)erg STIL was. Waarom schrijf je daar niet eens over, het klonk bijna als een opdracht dus vandaar nu iets over STIL.

Wat is STIL eigenlijk? Is het nog wel eens STIL om ons heen of kennen wij eigenlijk STIL niet meer.
Er zijn natuurlijk momenten waarop we STIL zijn maar is het dan ook STIL? Vroeger in de kerk vroeg de dominee om een gebed in stilte, maar ik herinner me dan het gekraak van de pepermuntjes die door kiezen in kleine stukjes werden gemalen. Dus STIL was dat niet.
Is STIL het zelfde als Stilte? Ook dat is lastig te beantwoorden. Waar vind je nog stilte om je heen. Overal lawaai van verkeer, i-phones, en mensenmassa's. De stilte moet je soms ver zoeken. Op een van onze fietstochten waren we eens in Twente, daar was het bijna STIL, maar je hoorde de bijen en vogels dus helemaal STIL nee ook daar niet.
Ook vragen mensen weleens aan me , wat ben je STIL is er iets? Nee er is niets ik ben gewoon even STIL, mag dat niet? STIL zijn betekend niet dat er niks te horen is, woorden hebben stilte nodig om gehoord te worden. Vaak vergeten we dat en praten maar door. We worden alleen niet meer gehoord.

Sommige wijzen hebben daar mooiere woorden voor dan ik :

Stilte is niet afwezigheid van geluid. Stilte is de diepste klank.
Tao Meng

Ook zijn er mooie liedjes geschreven met als titel STIL, zoals "Het is zo Stil in mij, ik heb nergens woorden voor." VAN DIK HOUT. Natuurlijk zijn er meer nummers die hier over gaan maar deze blijf mooi.

Na de stilte komt muziek het dichtst bij het zeggen van het onzegbare.
Aldous Huxley

Als ik aan het werk ben in dierenpark Amersfoort, zie ik ze regelmatig in het park. Een ouder stel, zij in rolstoel hij erachter. Bijna iedere dag komen ze wel even om een rondje te lopen. Drinken een kopje koffie of eten een kopje soep. Als ik ze zie dan maak ik altijd even een praatje. Enige tijd geleden moest hij ondersteund worden het ging even niet zo goed met hem. Het ergste vond hij dat hij z'n vrouw niet meer kon rondrijden. Aan z'n ogen zag je dat hij daar moeite mee had. Gelukkig zag ik ze later weer samen door het park lopen, hij weer achter haar rolstoel. Iets langzamer dan anders maar weer een blijde glans in z'n ogen. Ik zei gelukkig bent u er weer. Ja zeiden ze we zijn er weer. We gaan lekker op het terras koffie drinken. Fijne dag nog en bedankt voor je belangstelling.

Kijk daar wordt ik nu STIL van.

Stilte verlicht je levenspad. Door niet te spreken, zie je duidelijker (Mahatma Ghandhi)

Maja bedankt voor je boek en het onderwerp.

De oude stad (slot)

Gister de gevonden foto's van de Oude Stad afgegeven bij Erik van Vliet. Een bevlogen verteller kan ik wel zeggen.
In een kort tijdsbestek kreeg ik een heel verhaal over het ontstaan van de Oude Stad, of eigenlijk de Stad der Oudheid te horen.

Hoewel,eigenlijk weet ik zelf gelukkig ook al het een en ander over de Stad der Oudheid en waren mijn voorgaande verhalen vooral bedoeld om dit themagebied in Dierenpark Amersfoort eens extra onder de aandacht te brengen.

Als rondleider moet je je soms extra verdiepen in de omgeving waarin je werkt. Voor de Stad der Oudheid is het gelukkig zo dat de opzet en doelstelling me erg aanspreken. Hierdoor is het voor mij geen straf geweest om alle extra info die Erik van Vliet rondom het themagebied heeft beschreven door te lezen.
Het thema van de stad is: 'De relatie tussen mens en dier in oude beschavingen'.
De opzet van de stad is ontstaan vanuit de diverse soorten mens/dier relaties. De architectonische achtergrond is door deze gekozen relatievormen ingegeven.

Vier soorten relaties worden behandeld in de Stad der Oudheid.

De vier belangrijkste relatievormen tussen mens en dier vind je hieronder weergegeven.
- HET DIER OP EEN VOETSTUK
Dieren werden vereerd in godsdienst en uit respect voor de natuur.
- DE HUISDIEREN IN DE STAD (Gedomesticeerde dieren)
Gedurende de verschillende beschavingen werden er pogingen gedaan om dieren tot
gebruiksdier te maken. Sommige pogingen waren zeer succesvol, anderen mislukten.
- DE WILDE DIEREN IN DE STAD (Cultuurvolgers)6
De steden in de oudheid werden bevolkt door talloze dieren. Soms was hun aanwezigheid de
mens tot nut. Andere dieren vormden gevreesde plagen.
- DE WILDE DIEREN ROND DE STEDEN
Buiten de steden leefden vreemde en gevaarlijke dieren. De mens was geïnteresseerd in hen.
Jacht, verzameldrift en wetenschap waren de drijfveren.

Ik zal niet al de hierboven beschreven relatievormen verder uitwerken. Maar een paar voorbeelden die ik zelf altijd vertel wil ik hier wel delen.

De relatie tussen mens en dier verschilt van periode tot periode en van beschaving tot beschaving.

Zo heb ik intussen geleerd dat de Romeinen veel wilde dieren uit Noord Afrika hebben weggevangen om die vervolgens in het Colosseum in Rome te laten optreden tijdens bloedige gevechten.
Toen in het jaar 80 het Colosseum in gebruik werd genomen bevonden zich 11.000 exemplaren van allerlei wilde diersoorten in de kooien onder de arena. Door het vangen van dieren ten behoeve van de spelen zijn talloze grote diersoorten in Noord-Afrika uitgeroeid. Olifanten, giraffen, neushoorns en leeuwen vinden wij nu alleen nog maar ten zuiden van de Sahara. Zie ook hier:http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal-cultureel/104278-de-verhouding-tussen-romeinen-en-wilde-dieren.html
Bij mijn bezoek aan Rome keek ik dus heel anders tegen het Colosseum aan.

Een ander voorbeeld is het overbrengen van de pest door ratten. Een groot deel van de bevolking van Europa stierf door deze ziekte. Landerijen werden niet meer bewerkt, varkens en koeien verwilderde. De grote roofdieren zoals wolf en beer hadden de ruimte, doordat bossen het landschap overnamen. Ruim 200 jaar had de natuur vrij spel, totdat de Spanjaarden de Armada gingen bouwen. In een recordtijd werden alle 200 jaar oude bossen gekapt en de wilde dieren weer teruggedrongen naar een klein leefgebied.


Ook een mooi voorbeeld is de hond en de hondenkar.
Zo'n 2 eeuwen geleden was het heel normaal honden als trekdier te gebruiken.

De definitieve doorbraak van de trekhond met de hondenkar dateert in Nederland omstreeks 1800. Van andere landen zoals België, Duitsland, Frankrijk, Noorwegen en Zwitserland zijn gegevens bekend, dat er in de periode 1800 tot ± 1950 ook met hondenkarren werd gewerkt. Men gebruikte honden om dat die goedkoop waren. Paarden waren alleen voor de mensen met geld en een hond at gewoon met het gezin mee.
Allerlei lasten en vrachten werden per hondenkar vervoerd. De hondenkar was vooral populair bij; bakkers, kleine boeren, eierhandelaren, expediteurs, rondtrekkende fotografen, groentenboeren, imkers, kaasventers, krantenbezorgers, kruideniers, looiers, marskramers, melkventers, petroleumventers, poeliers, postbezorgers, schoenlappers, slagers, visventers, verhuizers en allerlei andere kleine ambachtslieden.
Bekend is dat de hond met hondenkar lang werden gebruikt voor het bezorgen van brieven en pakketpost en in het leger als trekdier voor mitrailleurwagens. Bron:De hond en de hondenkar
In die periode was het dus heel gebruikelijk om honden onder of voor een kar te spannen. Tegenwoordig is dat weer heel anders. Nu zie je veel honden in een kar achter de fiets.

foto: Janny Kooij

Ook zie ik regelmatig dat honden in een kinderwagen door het park gereden worden. Zo zie je maar dat de relatie mens -dier steeds weer veranderd.
Daarmee veranderd ook regelmatig het beeld van de relatie tussen mens en dier, waardoor het eigenlijk altijd wel boeiend blijft om in de Stad der Oudheid bezoekers iets te vertellen.

Een tint grijs

Een tint grijs


Het begint al schemerig te worden als ik door een van de straten in Amersfoort loop.
Hier en daar brandt al licht achter ramen.
Plots zie ik haar zitten. Uitdagend zit ze in de vensterbank, haar rode haren lichten op door het schijnsel van een straatlantaarn.
Haar ogen gloeien als kooltjes in een heet vuur. Loom rekt ze zich uit zonder zich iets van me aan te trekken. Een paar huizen verder staat nog iemand voor de ramen, haar donkere haren glanzen op in de laatste zonnestralen van de dag. Als ik verder kijk blijken er meer in het raam te zitten. Ik voel me een beetje ongemakkelijk om door al die dames bekeken te worden.
Ze lijken zich allemaal op te maken voor het een of ander. Er wordt aan make-up gewerkt, haren worden glad gestreken. En ze draaien en bewegen in de vensterbanken.

Plots kijken ze allemaal mijn kant op,ik voel nu toch enige verlegenheid opkomen.
Maar hun blikken blijken niet voor mij bestemd.

Achter mij zie ik hem aankomen lopen, geheel in het grijs. Zijn spieren zie je tijdens het lopen rollen. In een etalageruit kijkt hij nog even of zijn haar goed zit. Dan loopt hij langzaam mijn kant op en kijkt mij aan met zijn heldere groen/grijze ogen.

Een van de dames springt plotseling snel uit de vensterbank en verdwijnt uit mijn zicht. De gordijnen bewegen zachtjes nog even na.
Dan verschijnt ze ineens op het pad naast de woning en roept hem. Hij vertraagd even zijn pas en dan springt hij soepel over het tuinhekje. Hij landt keurig naast haar en ze geeft hem een aai over zijn hoofd. Samen lopen ze het tuinpad af en verdwijnen in het huis.

Wat is het toch mooi om een grijze kater te zijn op zo'n zwoele zondagavond.

De Oude Stad (deel 2)

De Oude Stad

Gisteravond ging bij mij de telefoon, een man aan de lijn. Die stelde zich voor als Erik van Vliet en zei dat hij belde over de door mij gevonden foto's.
Hij mompelde iets van ik ben zo'n designer (ik dacht dat zeg je toch niet van je zelf) maar later bleek dat dat ZOO designer was. Dus u bedoeld Dierentuin ontwerper, zei ik. Ja dat is eigenlijk het juiste woord, maar ja ZOO designer klinkt internationaal beter zei hij.
Ik vroeg waarom hij dacht dat de foto's van hem waren (ze leken me al minstens 100 jaar oud) maar zo klonk hij niet.
Nou zei hij heeft u even wat dat is een heel verhaal.
Jaren geleden werkte ik als jongen in dierenpark Wassenaar waar ik dierenverzorger was.Ik kon toen al goed tekenen en maakte allerlei schetsjes van verblijven voor dieren. Iemand zei tegen me Erik daar moet je wat mee doen. Toen ben ik hard gaan studeren en zo ben ik dierentuin ontwerper geworden. (ik heb het verhaal hier iets ingekort, want als die man eenmaal begint met vertellen).

Maar wat heeft dat met die foto's te maken vroeg ik. Dat zijn eigenlijk foto's uit mijn werkdossier vertelde hij. Die heb ik bewust ouder gemaakt met zo'n fotoprogramma. Hierdoor konden de mensen beter zien wat ik bedoelde met een Oude Stad. Maar stamelde ik wat voor Oude Stad bedoelt u dan? Het lijken toch foto's van een Perzisch gebouw en beelden uit die tijd. Ook heb ik hier nog foto's van Tempels uit Egypte met afbeeldingen van Bavianen, kevers en hier ook nog een foto van een of andere tempelberg.

Kijk zei hij, ik wilde laten zien hoe mensen en dieren in verschillende periode's samen leefde. Daarom heb ik gekeken naar b.v. Hoe dieren op een voetstuk werden gezet, of als Goden aanbeden werden. Maar ook dieren die als gebruiksdier werden gehouden.
Weet u de kameel is daar een voorbeeld van. We weten vaak alleen dat je er op kan zitten, maar zonder kamelen waren er geen grote ontdekkingsreizen geweest en had Marco Polo nooit de zijderoute kunnen afreizen. Honderden jaren voor onze jaartelling werden kamelen al gebruikt en zijn hun afbeeldingen al te vinden op vazen in China. (ik heb het opgezocht en hij bleek gelijk te hebben)Kameel,
Tang Dynasty 618 - 907 AD
Daarom heb ik een Stad uit de Oudheid ontworpen waar je dieren tegenkomt die symbool staan voor de diverse relaties tussen mens en dier.Foto: archief Eemland
Er is een Paleis van koning Darius waar je aan de ene kant de status dieren zoals de tijgers kan bewonderen en aan de andere kant de afval opruimers uit de natuur, vale gieren en zadel jakhalsen. Ook vind je een Tempel uit Egypte waarop afbeeldingen staan van de dieren die als een God aanbeden werden.Rondom lopen een aantal van deze dieren de Bavianen.
Zo probeer ik steeds weer mensen attent te maken op de verschillende aspecten van ons dierenrijk en hoe wij daar als mens mee omgaan.
Waar kan ik die stad vinden vroeg ik. Nou gewoon hier in Amersfoort, in het Dierenpark Amersfoort.

O, zei ik daar werk ik als rondleider, moet ik toch nog eens alles beter bekijken. Dan kan ik die foto's dus gewoon even daar afgeven?

Ja dat kan zei hij, maar weet u dat ik ook schrijver ben net als u? Nee zei ik vertel. Dat kunt u beter even opzoeken op internet, want ik moet nu weg om een glijbaan te testen. Glijbaan? Ontwerpt u ook speeltuinen? Nee lachte hij, dat is voor een klim alles route in het dierenpark. Daar doen de dierverzorgers aan dierverrijking en ik doe aan bezoekers verrijking, kinderen kunnen over,door en tussen de dieren door klauteren en klimmen. Zo zien ze alle aspecten van de dieren. Weet u vertelde hij ik ben eigenlijk ook nog steeds een groot kind, zo blijf je jong van geest en nog sportief ook. Ik zie u wel verschijnen met mijn foto's en hij hing op.


Ik meteen op internet naar zijn boek gezocht en ja hoor gevonden: Het bonobo-alternatief.

Erik van Vliet is tevens ontwerper van : Het Rijk der Reuzen (Olifanten verblijf het grootste binnenverblijf (750 vierkante meter) van Nederland en een buitengebied (3300 vierkante meter) met vijver. Het binnenverblijf is qua formaat tevens het op twee na grootste van Europa.

De Oude Stad

Oude Stad

Laatst vond ik op de rommelmarkt een stapeltje oude foto's.
Ze trokken meteen mijn aandacht en kon ze voor een euro meenemen.
Thuis gekomen ging ik ze eens op mijn gemak bekijken en zag dat het ging om hele oude foto's, vermoedelijk gemaakt in een Oude Stad.
Ook zat er een soort van plattegrond bij, waarvan ik vermoede dat deze van de Oude Stad was.

Op de foto's waren rare afbeeldingen te zien van dieren en mensen.
Een van de afbeeldingen kwam me bekent voor, ik had al eens het zelfde beeld in Parijs gezien. Na wat speurwerk op internet kwam ik er achter dat het een afbeelding van koning Darius moest zijn.

Dat betekende dat de foto's gemaakt moesten zijn in een gebouw uit de Perzische tijd. Een andere foto bevestigde mijn conclusies, daarop stond een stierenkop. Deze kwamen voor in het paleis van koning Darius en ondersteunde het dak.

Op internet vond ik de originele Stierenkop.

Op een andere foto stond een afbeelding van een soort jachttafereel Een koning in een strijdwagen die jacht maakt op leeuwen.

Op de foto zijn ook nog een klipdas en een aasgier te zien.
De aasgieren waren in die tijd de vuilophalers in de steden. Zo waren bij het paleis van koning Darius aan de ene kant de door belastingheffing verkregen wilde dieren te zien (tijgers, leeuwen e.d) en aan de andere kant de aasgieren en jakhalsen die alle afval kwamen opruimen.
Als belasting liet Darius zich betalen met bijzondere dieren, dit ging soms heel ver zoals ik op een van de foto's zag.

Er zaten nog wat foto's in het doosje hierop waren fabeldieren te zien,sommige afbeeldingen waren nog maar moeilijk te zien.

In het doosje zat nog een bijna onleesbaar kaartje. Een deel van de naam was nog zichtbaar: Erik van V......, de rest was onleesbaar.

Ik zal de overgebleven foto's nog eens nader bestuderen, misschien kom ik dan achter de maker van de foto's. Hoewel ze zijn al erg oud en versleten, dus dat zal wel moeilijk worden.
De Oude Stad vinden lukt misschien wel eerder denk ik. Sommige afbeeldingen komen me wel erg bekend voor. Ik moet weten waar dit is, het lijkt me erg leuk om deze Oude Stad of Stad der Oudheid hoe je het ook noemen wilt te bezoeken.

Mochten jullie nog tips hebben waar dit kan zijn dan houd ik me aanbevolen. ;>)

Paradijshal

PARADIJSHAL

Na mijn dienst vanmiddag loop ik om even bij te komen van de drukte nog een rondje door dierenpark Amersfoort.
Bij de Japanse tuin in Dierenpark Amersfoort stop ik even om te genieten van de kleuren en kijk ik naar de schildpad gevormd uit grote stenen. Water loopt uit de denkbeeldige bek. Schildpadden staan in de oosters aangelegde tuinen voor wijsheid en een lang leven. Vanaf de tuin loop ik naar het nieuwe schildpaddenhuis. Binnen ga ik even rustig zitten om te genieten van de grote aldabra schildpadden. In het verblijf vliegen wevervogels en koereigers. De 3 aanwezige reuzen schildpadden bewegen zich langzaam door het verblijf en de wevervogels vliegen al kwetterend rond. De temperatuur van z'n 25 graden maakt me loom, maar ik geniet volop.

Ik loop aan de hand van mijn vader het Dierenpark Wassenaar binnen. We zijn zonet met de bus aangekomen . Door de grote hekken betreden we het in groen gelegen park. We gaan vrijwel direct door naar de Paradijshal. In de hal vliegen de vogels vrij rond tussen het mooi aangelegde groen.
Mijn vader en ik gaan op een van de bankjes zitten en genieten van alle kleuren en de vogelzang. Geduldig wijst mijn vader alle vogels aan en verteld wat het voor soort is. Die met die lange staarten zijn de paradijsvogels verteld hij. Zo leer ik langzaam als tien jarig jochie de dieren kennen.

Plots schrik ik op van het geluid van een koereiger, ik ben weer terug in het heden. Voor mij staat een schildpad die mij aankijkt en mijn gedachten lijkt te kunnen delen.

foto: Jan van de Zuidwind

En dat zou best eens kunnen We zijn bijna net zo oud de schildpad en ik. Dat is niet helemaal waar maar de reuzenschildpadden waren er toen in Wassenaar ook al, althans in mijn herinnering .
Voor mij heet dit nieuwe verblijf dan ook geen schildpaddenhuis maar gewoon "Paradijshal" . Ik denk dat Erik van Vliet de ontwerper, de geest van de oude Paradijshal uit Wassenaar heeft meegenomen naar Amersfoort. Samen met de schildpadden van de heer Louwman is wat mij betreft een stuk herinnering meegekomen. Een mooier verblijf kan ik op dit moment dan ook niet bedenken in het park.
Voortaan vertel in bij mijn rondleidingen niet meer alleen over de schildpad als wijs en oud dier maar ook over wat zij over onze weg door het leven kunnen vertellen.



Erik van Vliet is de vaste zoo-designer voor dierenpark Amersfoort. Zie voor zijn werk hier: http://www.erikvanvlietzoodesign.nl/#Home

De heer Jan Louwman was tot 1985 directeur van voormalig dierenpark Wassenaar.

Alle dagen van de week: ZATERDAG

ZATERDAG

Het teken van Saturnus is te vinden : Muurhuizen 165-159
Zaterdag is een van de zeven dagen van de week volgens de gregoriaanse kalender. Het is de dag die op de vrijdag volgt, de dag na zaterdag is zondag.
De naam is een verbastering van het Latijnse: dies Saturni, naar de god Saturnus, god van de landbouw.
De Franse naam samedi is afgeleid van Vulgair-Latijn sabbati dies (dag van de sabbat).
De Duitse naam is Sonnabend (= vooravond van de zondag) of Samstag, samengesteld uit een op het Hebreeuwse woord sjabbat teruggaand leenwoord, en Tag (dag). De wekelijkse rustdag wordt door de joden en door een aantal christenen op deze dag gehouden. De reden is dat de Bijbel beschrijft dat God, nadat hij de wereld in zes dagen had geschapen, op de zevende dag, de zaterdag of sabbat-dag, rust nam.
De Friese naam voor zaterdag is sneon. Dit sneon heeft als oudere vorm snjoen, wat een samentrekking is van sunne (Oudfries voor Zon) en joen (Oudfries voor avond, tegenwoordig gespeld als jûn, maar hetzelfde uitgesproken). Net als bij het Duitse Sonnabend heet deze dag bij de Friezen dus letterlijk vertaald 'zonneavond'.

Saturnus wordt wel gezien als Heerser van Steenbok en traditioneel heerser van Waterman.
SATURNUS IN JE HOROSCOOP
Hoe breng je discipline, zelfbeperking en plicht in je leven? Gewoonlijk word je door schade en schande wijs. Saturnus in je horoscoop - in het teken en het huis waarin hij bij je geboorte stond - laat zien waar je levenslessen op dit punt liggen. Leren omgaan met pijn, beperking en tegenslag doen de meeste mensen tegen heug en meug. Discipline en zelfbeheersing komen je niet aanwaaien.
Saturnus is ook de planeet van de homeopathie - kleine stapjes, kleine doseringen, het juiste middel. Teveel Saturnus is verlammende faalangst, angst voor straf, schuldgevoel, rigide diëten, benepen regeltjes voor alles. Je kunt ook proberen om je krampachtig aan het optimisme, de zorgeloze jeugdigheid, de hoop en de groei van Jupiter vast te blijven klampen - en zodoende plotseling tegen Saturnale zaken als een echte burnout, een faillissement of een depressie aan te lopen.
De tussenweg is het pad van wijsheid: bereid om dingen van jezelf onder ogen te zien, angst overwinnen, leren van je fouten.
Bron: http://www.inspiratiesite.nl/planeten15.html

Vandaag vond ik een mooi nummer op Youtube:

Softly on the path you fade
In shining darkness
On the path you fade
and the forest grows dark
Casts long shadows on my heart
here midst the flaming
near snowing wolf paths
among the winds that bows the great trees
in their might
here - softly on the path you and I fade
in the shining light
'Softly On The Path You Fade'

Voor Marije en Jiska.

Nummer van Colin Blunstone met muziek van Mike Batt, uit te Tarot suite, Nummer The Hermit-Saturnus

When the colours of morning have faded away
And you don't know where the road is leading
The edge of the sky turns from blue into grey
And there's nothing to ease the pain
When you're losing your way in the rain

Sometimes I'm right
Oh, and sometimes I'm wrong
But I'm aching now and sinking slowly
And I know in my mind that I have to keep on
But it just doesn't seem the same
When you're losing your way in the rain

Don't want to go back there again
When you see how far you've come
Trying not to feel lonely and waiting for the sun

There are times when you're weak
There are times when you're strong
There are times when you are in confusion
And sometimes you feel your direction is wrong
It's not easy to take the strain
When you're losing your way in the rain

Hier mee eindigt mijn serie

Alle dagen van de week

ik hoop dat iedereen het leuk vond mijn hersenspinsel te lezen. Er komen zeker nog meer verhalen, maar niet meer iedere dag denk ik.
Bedankt voor alle positieve en leuke reacties, heb je nog onderwerpen, ideeen laat het me weten.