Ze zat stil op een bankje bij haar "huis". Het was druk op straat. Drommen toeristen liepen langs haar heen. De meesten verdiept in hun reisgids of turend op een stadsplattegrond.
Ze zocht wat te drinken in haar voorraadkast, nou ja kast. Zo noemde ze het wel. Je moest toch een beetje vasthouden aan de oude gewoontes. Ze keek met een kleine glimlach op haar mond naar al die mensen die gehaast voorbijkomen. Wat een druktemakers zeg. Nee, ze was er al aardig aan gewend, ze kon nu wonen waar ze wilde. Nou ja, wonen waar je ze wilde, soms moest ze snel haar "huis" verplaatsen omdat ze haar en haar "huis" niet in de buurt wilden hebben. Pas had ze een leuke plek ontdekt, maar de buren gingen klagen dat haar huisje een aanfluiting was voor de buurt. Het zou zomaar kunnen zijn dat die mensen het zelfde overkwam wat haar overkomen was. Ze verplaatste haar huis een klein stukje, zodat ze wat meer ruimte rond het bankje kreeg. Even de benen strekken.
Maar ja, een jaar geleden leefde ze ook nog gewoon in een echt huis. Nu was alles anders geworden. Zomaar ineens was het oude vertrouwde leventje veranderd. Iets met geld en haar man. Alles waren ze erdoor kwijtgeraakt, werk, auto, huis, vrienden en familie. Ook de kinderen en kleinkinderen kwamen niet meer langs. Die wilden of konden plotseling niet meer komen. Te druk, te lastig. Ze snapte dat wel. Hoe moest je iets afspreken? "Kom je morgen even langs, ik zit op het bankje bij het station." Dat werkte niet. Ze rommelde wat in een van de plastic zakken aan haar "huis "en vond nog een half opgegeten boterham. Het vervelende was dat ze nu ook steeds de "kamer" van haar man moest meezeulen. Die logeerde een tijdje ergens anders. Moest ze maar niet te veel aan denken.
Langzaam stond ze op en duwde haar "huis" voor zich uit. Op zoek naar een plek voor de nacht.
Met dank aan: Guido de Wijs (eindredactie) Leuk en sportief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor u reactie,
Wim Lagendijk