vrijdag 14 februari 2014

Valentijn deel 2

Daar stond hij dan, op van de zenuwen voor de ingang van Dierenpark Amersfoort. Vanmorgen had hij bijna niet gegeten, alleen een beschuitje en een kopje thee. Daarna met de bus naar het station en vandaar de bus naar Hilversum om voor het dierenpark te kunnen uitstappen. Bij de gastenservice hadden ze hem al verwacht en stelden ze hem wat op zijn gemak. Meneer gaat u eerst even rustig een kopje koffie drinken in de Boerderij en dan kunt u daarna op u gemak naar het speciaal voor u gereserveerde bankje toe gaan. We hebben gekozen voor een plekje bij de Japanse tuin. Dat is makkelijk te bereiken en u heeft een mooi uitzicht op de vijver de de fontein.  Na de koffie was hij langzaam naar zijn bankje gelopen. Inderdaad een mooie plek. Nu maar hopen dat de rest ook goed zou komen. Zijn extra Valentijnskaart had hij al in zijn handen. Vanmorgen had hij ook besloten dat hij geen pak aan zou doen, zo kende ze hem eigenlijk niet. Gewoon in zijn spijkerbroek, zo voelde hij zich het meest op z'n gemak. Ook was hij zonder de rollator gekomen,maar had wel z'n stok meegenomen. Als hij niet te snel liep ging dat ook nog wel. Zij had vast de rollator wel bij zich, geloof zo'n blauwe met een netje eronder voor de boodschappen. Ongeduldig keek hij steeds naar het pad wat naar de lynxen liep, daar moest ze vandaan komen. Hij had onderweg al diverse andere mensen op bankjes zien zitten. De meeste vele jaren jonger dan hij. Wel werd een ouder echtpaar zag hij verrast op een serenade en bloemen. Dat bleken vaste bezoekers te zijn. Iedere dag kwam de man met zijn vrouw het park bezoeken begreep hij. Wat een mooi stel. Wie weet was dat straks voor hem ook weg gelegd.
Ineens zag hij haar, daar kwam ze de hoek om. Langzaam  kwam ze op hem toegelopen, een brede glimlach rond haar mond. Hij gaf haar een warme knuffel en een zoen. Dank je wel zei ze, wat een erg leuk idee van je. In haar mandje lagen de bloemen die het dierenpark geregeld had. Samen gingen ze op het bankje zitten. Ze zagen mij eigenlijk niet eens meer staan.


Ik kon nog wel een foto maken, wat een mooi stel. Samen zo'n Valentijnsdag beleven op zo'n mooie plek.
Natuurlijk heb ik wel gezorgd dat ze onherkenbaar op de foto staan. Met die sociale media weet je het maar nooit. Ik gun ze de rust van een mooi samenzijn.



Happy Valentijn .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor u reactie,

Wim Lagendijk