Er was eens een machtige president van een groot en machtig land. Hij wilde de wereld laten zien dat hij eigenlijk de nieuwe tsaar van dat land was. Daarom had hij iets groots bedacht. Hij zou de grootste spelen uit de geschiedenis organiseren, sporters uit heel de wereld zouden hun kunnen komen vertonen. Met die sporters kwamen vast ook de leiders van de landen waar deze sporters vandaan kwamen. Hij liet grote hotels en sportcentra bouwen, wegen en rails aanleggen en stuurde uitnodigingen de wereld over om toch vooral te komen kijken. Maar onder een voorwaarde, mensen van het zelfde geslacht die van elkaar hielden mochten niet komen. Ook mochten geen regenboogvlaggen gedragen worden, want daar konden de onderdanen van zijn land niet tegen. Die kregen van die kleuren een waas voor hun ogen en stonden dan niet meer voor zichzelf in. Dat was al meerdere keren voorgekomen en dat wilde hij eigenlijk niet meer. Ook pas nog was er een schip met regenboog kleuren de wateren rond zijn land binnengevaren, alle stoppen bij de marine waren doorgeslagen. De mensen aan boord opgepakt en toen moest hij weer gaan uitleggen dat dat niet zo gemeend was.
Nu hadden ook nog diverse wereldleiders afgebeld, die wilde dat risico niet lopen om per ongeluk misschien ook voor gay of lesbienne te worden aangezien. Dat was toch wel het toppunt. al die inspanning voor niks. Maar gelukkig hij wist nog een klein landje wat hij onderdruk kon zetten. Daar hadden ze een heuse Koning en Koningin, heel wat beter dan een president. Ook de premier van dat land was makkelijk te beinvloeden. Dus met allerlei dreigementen werd dat land bewerkt en ja hoor de hele regering zwichtte en zo kwam het dat bij de opening van zijn spelen een heuse Koning en Koningin met naast hun een lachende premier aanwezig waren.
Dat de onderdanen van dat landje het er niet mee eens waren dat telde niet, zijn spelen waren gered.
Zo leefde de machtige president nog lang en gelukkig.
Somewhere Over The Rainbow
Somewhere over the rainbow
Way up high,
There's a land that I heard of
Once in a lullaby.
Somewhere over the rainbow
Skies are blue,
And the dreams that you dare to dream
Really do come true.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor u reactie,
Wim Lagendijk