Roman (toelichting)

In mijn vorige blog :  'Debuut Roman" konden jullie mijn eerst roman Middelpunt lezen. Na aanleiding van dat boek kwamen veel reacties binnen, men name of het schrijven veel tijd heeft gekost.

Aan dit boek zijn vele jaren van onderzoek vooraf gegaan. Zo ben ik eerst in Rome, Wenen en Boedapest op zoek gegaan naar een geschikte locatie voor mijn verhaal. Na diverse plekken te hebben uitgezocht, zoals het Vaticaan , Prater en de donkere bars van Boedapest, kwam ik toch weer op Amersfoort uit. Daar weer verschillende cafe's en restaurants bekeken, waarna Coffee Corazon uiteindelijk heeft gewonnen. Wel heb ik daar verschillende keren observaties gedaan om te kijken of en hoe ik andere karakters in mijn verhaal kon inpassen. Uiteindelijk is dat een ouder echtpaar geworden. Ik wilde eerst een wat jonger stel gebruiken,maar omdat de vrouw een bekende was uit het dierenpark vielen die af. Natuurlijk heb ik daar ook alle taartsoorten uitgeprobeerd en de appeltaart kwam als winnaar voor mijn verhaal uit de bus.Ondertussen moest ik ook nog een geschikte plek vinden om de hoofdpersoon te laten doodgaan. Dat viel dus niet mee. Verdrinken door een val uit de rondvaartboot van de Waterlijn lag niet voor de hand. Stikken in een Amersfoortse Jan Hagel koekje was te gewoon. Toen ik ineens op het geografisch middelpunt van Nederland stond wist ik dit moet de plek worden. De meest logische locatie om een rol in het verhaal te krijgen was de Onze Lieve Vrouwtoren,deze staat er toch immers vlak naast.  Al met al praat ik dan al over een periode van drie jaar. Voeg daarbij dat ook nog gekeken is welke kleding de hoofdpersoon moest dragen en welk ondergoed, dan begrijpt u dat het een hele klus was. Omdat ik niet kon kiezen tussen Marlies Dekkers en  Prima Donna, heb ik het ondergoed weggelaten. Voor de bovenkleding geldt eigenlijk het zelfde, kleding van Only, Zara of Zeeman werd te lastig, ik viel te veel op als man in al die dameskledingzaken. Daarom staat er alleen iets over haar schoenen in het verhaal. Bedenk me nu dat ik het merk niet genoemd heb. Ik zal u verder niet vermoeien met alle literatuur die ik ook nog heb moeten lezen voor mijn boek af was.Meerdere mensen willen ook een vervolg op mijn boek, ik zal dat overwegen, maar ik wacht eerst de uitnodigingen voor het Boekenbal en de NS publieksprijs af voor ik daar toe over ga. 

"Writer's Block"

I get this writer's block, it comes as quite a shock,
And now i'm stuck between a hard place and the biggest rock,
In my own head consumed. I sit back in my room,
Its like the tapestries of life get tangled in the loom,
I'm like a butterfly, caught in a hurricane,
My pulse is quickening as my heart plays a new refrain 

Just Jack – Writer’s Block

Debuut Roman

Iedere keer als ik weer een nieuw blog verhaal heb geschreven krijg ik vaak te horen je moet een boek gaan schrijven. Om aan deze oproepen gehoor te geven heb ik dus maar een boek geschreven.
Hierbij mijn eerst roman:

MIDDELPUNT

Het was druk bij Coffee Corazon in de Krommestraat te Amersfoort. Ze zat alleen aan een tafeltje in de hoek, zo kon ze alle andere bezoekers goed bekijken.  Hier was het allemaal begonnen, nu alweer een jaar geleden. Haar gedachten gingen terug naar haar eerste bezoek aan het schrijferscafe. Daar had ze hem ontmoet en zitten luisteren naar zijn mooie woorden. Had ze dat maar nooit gedaan. Daar twee tafels verder waar nu een ouder echtpaar zat te genieten van koffie met appeltaart. O die appeltaart die zou ze het meest gaan missen. Maar ja  ze had haar besluit nu eenmaal al genomen. Langzaam dronk ze haar kopje leeg en stond op om te gaan afrekenen. In de verte klonken de tonen van het carillon van de Onze Lieve Vrouwetoren.  Buiten gekomen ging ze meteen naar links en daarna het steegje naast Corazon in. Na de kleine brug over de Langegracht sloeg ze rechtsaf en meteen weer links het straatje naar het Lieve Vrouwekerkhof in. Daaraan gekomen zag ze haar bestemming oprijzen tegen de blauwe hemel. De Onze Lieve Vrouwetoren blonk in het felle zonlicht. Even bleef ze twijfelend staan. Maar liep toen vastberaden richting de ingang toren, het kaartje voor de rondleiding van twee uur had ze vanmorgen al gekocht. Er stond al een groepje toeristen samen met de gids van het gilde te wachten. Klokslag twee uur deed de gids de deur naar de toren open en begon zijn verhaal, ze hoorde alles maar half. Haar gedachten dwaalde steeds meer af. Er was ook zo veel gebeurd de afgelopen week. Maar ja dat zou spoedig niet meer uitmaken. Gespannen volgde ze de gids hoger de toren op. In gedachten ging ze nog eens alles langs van wat er  zoal de afgelopen dagen was gebeurd. Op de hoogste trans aangekomen hield ze even de adem in, wat een prachtig uitzicht had je hier. Het leek wel of de hele wereld aan haar voeten lag. De gids liep met de rest van het gezelschap naar de andere kant van de toren. Dit was het moment waarop ze had gewacht. Ze deed haar schoenen uit en zette deze netjes naast elkaar neer. Toen klom ze op de reling en stapte  vooruit. Tijdens haar val bedacht ze nog dat zij nu even het middelpunt van Nederland was en straks zou er eindelijk eens over haar geschreven worden. Vlak naast het teken van het middelpunt van Nederland raakte ze de grond.

EINDE.

Zoals jullie wel gemerkt hebben is de hoofdpersoon in het eerste hoofdstuk al dood gegaan. Het had dus geen zin meer om verder te schrijven. Ik heb het boek ook niet gedrukt uit laten geven, maar direct voor iedereen beschikbaar gesteld. Meeste van mijn trouwe lezers maken toch altijd al een kopie van e-boeken. Ik bespaar ze dus gelijk die moeite.

Ik wacht dan ook eerst eens alle reacties af, voor ik een vervolg op deze roman ga schrijven.

"The Middle"

Hey, don't write yourself off yet
It's only in your head you feel left out or looked down on.
Just try your best, try everything you can.
And don't you worry what they tell themselves when you're away.

"The Middle" is track #9 on the album Bleed American. It was written by Adkins, James Christopher/burch, Richard E/lind, Zachary Michel/linton, Thomas Darrell.

Valentijn deel 2

Daar stond hij dan, op van de zenuwen voor de ingang van Dierenpark Amersfoort. Vanmorgen had hij bijna niet gegeten, alleen een beschuitje en een kopje thee. Daarna met de bus naar het station en vandaar de bus naar Hilversum om voor het dierenpark te kunnen uitstappen. Bij de gastenservice hadden ze hem al verwacht en stelden ze hem wat op zijn gemak. Meneer gaat u eerst even rustig een kopje koffie drinken in de Boerderij en dan kunt u daarna op u gemak naar het speciaal voor u gereserveerde bankje toe gaan. We hebben gekozen voor een plekje bij de Japanse tuin. Dat is makkelijk te bereiken en u heeft een mooi uitzicht op de vijver de de fontein.  Na de koffie was hij langzaam naar zijn bankje gelopen. Inderdaad een mooie plek. Nu maar hopen dat de rest ook goed zou komen. Zijn extra Valentijnskaart had hij al in zijn handen. Vanmorgen had hij ook besloten dat hij geen pak aan zou doen, zo kende ze hem eigenlijk niet. Gewoon in zijn spijkerbroek, zo voelde hij zich het meest op z'n gemak. Ook was hij zonder de rollator gekomen,maar had wel z'n stok meegenomen. Als hij niet te snel liep ging dat ook nog wel. Zij had vast de rollator wel bij zich, geloof zo'n blauwe met een netje eronder voor de boodschappen. Ongeduldig keek hij steeds naar het pad wat naar de lynxen liep, daar moest ze vandaan komen. Hij had onderweg al diverse andere mensen op bankjes zien zitten. De meeste vele jaren jonger dan hij. Wel werd een ouder echtpaar zag hij verrast op een serenade en bloemen. Dat bleken vaste bezoekers te zijn. Iedere dag kwam de man met zijn vrouw het park bezoeken begreep hij. Wat een mooi stel. Wie weet was dat straks voor hem ook weg gelegd.

Ineens zag hij haar, daar kwam ze de hoek om. Langzaam  kwam ze op hem toegelopen, een brede glimlach rond haar mond. Hij gaf haar een warme knuffel en een zoen. Dank je wel zei ze, wat een erg leuk idee van je. In haar mandje lagen de bloemen die het dierenpark geregeld had. Samen gingen ze op het bankje zitten. Ze zagen mij eigenlijk niet eens meer staan.


Ik kon nog wel een foto maken, wat een mooi stel. Samen zo'n Valentijnsdag beleven op zo'n mooie plek.
Natuurlijk heb ik wel gezorgd dat ze onherkenbaar op de foto staan. Met die sociale media weet je het maar nooit. Ik gun ze de rust van een mooi samenzijn.



Happy Valentijn .

Valentijn

Al dagen was hij zenuwachtig voor de dag van overmorgen. Welk pak zou hij aantrekken, dat blauwe of toch dat stemmige zwart? En zou ze ook wel komen vrijdag? Dat zou toch wel? 
Hij hoopte dat ze het hem niet kwalijk zou nemen. Maar ja voor het zelfde geld kwam ze gewoon niet.
Was ook niet niks om na al die jaren die uitnodiging te versturen met zijn naam er onder.
Al jaren stuurde hij haar met Valentijnsdag een kaart met alleen de woorden J'attendrai (ik zal wachten).
Vanaf de middelbare schooltijd was hij al gek op haar maar helaas was het allemaal anders gelopen. Zij was getrouwd met een ander, haar ouders vonden hem geen goede partij. En hij was met een ander meisje getrouwd. Nu was hij al weer 10 jaar weduwnaar. Maar al die jaren had hij toch die kaart verzonden.
Pas had hij haar weer na jaren gesproken, zomaar toevallig een paar keer bij de Hema. Over die kaarten had ze niks gezegd. Alleen dat ze ook al weer 5 jaar alleen was. Daarna was ze doorgelopen, maar ze had de laatste keer zijn hand toch wat langer vastgehouden bij het afscheid nemen.


Toen hij de krant opsloeg de volgende morgen zag hij die advertentie van het Dierenpark Amersfoort. Reserveer een Liefdesbankje. 
Meteen dacht hij dat hij nu eindelijk maar een keer van de gelegenheid gebruik moest maken om haar te verrassen met Valentijnsdag. De kaart zou hij gewoon weer versturen, maar het Dierenpark zou haar uitnodigen om naar het park te komen. Dan zou hij op een van de bankjes zitten met een mooie bos bloemen. Misschien konden ze ook  de Tour de l’Amour wel doen, waarbij een parkgids ze de romantische plekjes van het park zou laten zien en onderweg alles zou vertellen over de liefdesperikelen van de dieren.  Als afsluiting van de tour zouden ze hun namen achterlaten in het grote liefdesnest in de volière. Daarna misschien samen romantisch door het park struinen of een drankje nuttigen bij een knisperend haardvuur in Restaurant de Boerderij.


Maar ja zou dat nog werken na bijna 45 jaar? Hij was tenslotte al 65 en zij 69. 
Toch maar dat blauwe pak bedacht hij ineens, dat maakte hem wat jonger.
Hij pakte zijn rollator en ging de kaart op de bus doen, die was hij door alle zenuwen bijna vergeten. 

Paul Simon - Still Crazy After All These Years

I met my old lover

On the street last night

She seemed so glad to see me

I just smiled

And we talked about some old times

And we drank ourselves some beers

Still crazy after all these years

Oh, still crazy after all these years

Sprookje

Er was eens..  zo beginnen eigenlijk alle sprookjes, dus laat ik dat ook maar doen.

Er was eens een machtige president van een groot en machtig land. Hij wilde de wereld laten zien dat hij eigenlijk de nieuwe tsaar van dat land was. Daarom had hij iets groots bedacht. Hij zou de grootste spelen uit de geschiedenis organiseren, sporters uit heel de wereld zouden hun kunnen komen vertonen. Met die sporters kwamen vast ook de leiders van de landen waar deze sporters vandaan kwamen. Hij liet grote hotels en sportcentra bouwen, wegen en rails aanleggen en stuurde uitnodigingen de wereld over om toch vooral te komen kijken. Maar onder een voorwaarde, mensen van het zelfde geslacht die van elkaar hielden mochten niet komen. Ook mochten geen regenboogvlaggen gedragen worden, want daar konden de onderdanen van zijn land niet tegen. Die kregen van die kleuren een waas voor hun ogen en stonden dan niet meer voor zichzelf in. Dat was al meerdere keren voorgekomen en dat wilde hij eigenlijk niet meer. Ook pas nog was er een schip met regenboog kleuren de wateren rond zijn land binnengevaren, alle stoppen bij de marine waren doorgeslagen. De mensen aan boord opgepakt en toen moest hij weer gaan uitleggen dat dat niet zo gemeend was.
Nu hadden ook nog diverse wereldleiders afgebeld, die wilde dat risico niet lopen om per ongeluk misschien ook voor gay of lesbienne te worden aangezien. Dat was toch wel het toppunt. al die inspanning voor niks. Maar gelukkig hij wist nog een klein landje wat hij onderdruk kon zetten. Daar hadden ze een heuse Koning en Koningin, heel wat beter dan een president. Ook de premier van dat land was makkelijk te beinvloeden. Dus met allerlei dreigementen werd dat land bewerkt en ja hoor de hele regering zwichtte en zo kwam het dat bij de opening van zijn spelen een heuse Koning en Koningin met naast hun een lachende premier aanwezig waren. 
Dat de onderdanen van dat landje het er niet mee eens waren dat telde niet, zijn spelen waren gered.
Zo leefde de machtige president nog lang en gelukkig.

Somewhere Over The Rainbow

Somewhere over the rainbow
Way up high,
There's a land that I heard of
Once in a lullaby.

Somewhere over the rainbow
Skies are blue,
And the dreams that you dare to dream
Really do come true.