De spin

In dierenpark Amersfoort geef ik regelmatig sessies "Koele Knuffels". We vertellen dan iets over kakkerlakken, slangen en spinnen. Je komt dan meer te weten over deze dieren en je mag ze aaien of over je hand laten lopen. Eigenlijk is dit de mooiste dienst die je in het dierenpark als vrijwilliger mag doen.
Mensen vragen wel eens wat vindt je zelf het mooiste dier. Eigenlijk vind ik ze alle maal wel mooi om te laten zien en mee te werken. Maar ik denk dat de vogelspin toch wel mijn lievelingsdier is.
De emoties die de spin bij bezoekers oproept zijn soms ontroerend mooi.
Een tijd geleden kwam er een mevrouw die echt doodsbang was voor spinnen, toch wilde ze haar angst overwinnen. Ik vroeg haar te wachten tot het einde van de sessie, zodat ik alle aandacht voor haar had. Zodra ze in de buurt van de spin kwam begon ze heel hard te huilen van de spanning, maar ze gaf niet op en langzaam liet ik de spin over haar hand lopen. Ze wilde niet naar haar hand en de spin kijken. Ondertussen bleef ik tegen haar praten. De tranen rolde over haar wangen en ik vroeg of het nog wel ging. Ze knikte alleen maar en durfde zelfs even naar de spin te kijken. Ze bleef huilen en ik vroeg of ze wilde stoppen, maar dat wilde ze niet. De tranen van angst waren langzaam verandert in tranen van blijdschap zei ze tegen me. Ze was zo blij dat ze de stap genomen had. ik haalde spin weer van haar hand. Haar man stond vol ontzag met tranen ik zijn ogen naar haar te kijken. Meteen vroeg ze of ze nog een keer mocht. Natuurlijk mag dat zei ik. Nu zag ik een blij mens voor me staan, die ook echt kon genieten van de spin. Na afloop bedankte ze me een paar keer, later toen ik haar tegen kwam in het park, sprak ze me weer aan om me nogmaals te bedanken.

fotocredit: Germ Wind

Dieren en de emoties die ze kunnen oproepen het mooiste wat er is volgens mij. Je eigen angsten durven en willen overwinnen en vertrouwen op je eigen ik.

Wil je ook van je spinnen angst af? Kom gerust een keer langs in het dierenpark.

https://www.dierenparkamersfoort.nl/doen/dagprogramma/koele-knuffels/

De wielen van de bus..

Opa, Opa, roept mijn kleindochter en maakt draaiende bewegingen met haar armen. Moet ik de wielen van de bus zingen vraag ik, en ze knikt. Samen zingen we dan de wielen van de bus, we doen de deuren, de wissers, de lampen en nog veel meer. Prachtig om te zien hoe ze alles mee doet en probeert op haar manier mee te zingen. Hoe anders was dat met mijn opa vroeger. De paar keer per jaar dat ik hem zag, was met oud en nieuw en af en toe kwam hij langs op je verjaardag. Meestal kreeg ik een gulden en was je al blij dat hij ook nog even naar je rapport keek. Te druk met de kleinkinderen van zijn tweede vrouw. (denk ik nu). Meestal was het een stijf en min of meer saai bezoek. Het enige leuke als je bij opa op bezoek kwam,was dat hij zo'n mooie view-master had, met plaatjes van Canada waar zijn andere kleinkinderen woonde.  Gelukkig hadden mijn eigen kinderen een leukere opa. Die maakte het gemis van de andere opa goed. Had altijd tijd voor ze en was altijd met ze bezig.

Maar mijn kleindochter roept weer, gauw weer samen zingen : met je vingertjes, met je platte platte handen......

Zaterdag wordt ze al weer 2 jaar, wat gaat de tijd snel.

https://youtu.be/cWHc_GoC0-g