Het stof dat van dromen valt

Soms heb je bij het lezen van een boektitel direct een beeld voor een verhaal. Zo ook met de titel van een boek met de mooie titel:"Het stof dat van dromen valt".
Allerlei beelden schoten door mijn hoofd, stel dat het stof wat zo mooi in het zonlicht dwarrelt afkomstig zou zijn van de dromen van heel veel mensen, misschien wel van dieren, bloemen en planten. Dat zou best een mooie gedachten zijn. Natuurlijk heb je heel veel soorten dromen. De angst dromen die misschien ook onze angsten versterken. De nachtmerries pikken we misschien ook wel op als we even door hun stof zijn gelopen en misschien zijn dat niet onze eigen nachtmerries maar die van een ander. Natuurlijk de mooie dromen over liefde, geluk en voorspoed. Invloed hebben we er niet op denk ik, omdat het stof van onze eigen dromen zich vermengt met al die stofdeeltjes die al rond zweven.
Misschien lopen we wel door het stof van de mensen die al lang bij ons weg zijn en pikken we iedere keer een stukje van hun dromen op. En zijn we zo nog steeds met hun verbonden. Ik wens jullie mooie dromen toe.

I have a dream, a song to sing

To help me cope with anything

If you see the wonder of a fairy tale

You can take the future even if you fail

I believe in angels

Something good in everything I see

I believe in angels

When I know the time is right for me

I'll cross the stream, I have a dream

ABBA

'Het stof dat van dromen valt' van Louis de Bernières.

Geraniums

Ineens valt het me op. De laatste maanden begin ik een bepaald patroon waar te nemen in de berichtgeving.
Het begon vorig jaar al met een folder van Beweging 3.0: "Bewegen voor ouderen", daarna al een paar keer een folder met reclame over elektrische fietsen. Toen kwamen de busreisjes met verkooppraatjes over warm ondergoed en speciale kussens. Ook folders van reizen voor de oudere mens. Berichten van de overheid: "Denk aan u pensioen" In de sportschool werden de apparaten steeds iets lichter ingesteld, moest ik dan zelf weer met kilo's verhogen. Als ik vertel dat ik 70 km heb gefietst,volgt meteen de vraag of de accu dat wel haalt. Enige tijd geleden stond er in de trein zomaar een jong meisje voor me op: "Gaat u hier maar zitten hoor" Ik keek nog een paar keer rond of ze het echt tegen mij had. Maar gauw gaan zitten, vanaf Den Haag staan tot Amersfoort is ook niet alles.
Dan krijg je ineens een boekje van je dochter: "Spelletjes van en met opa".
Dat was wel een leuk bericht moet ik echt toegeven.
Scholieren tijdens een rondleiding zeggen ineens U tegen je, dat is helemaal wennen.
Tijdens een bezoek aan een museum vraagt de medewerker aan de kassa:"Heeft een kortingspas voor ouderen?". Toen sloeg de schrik wel even toe, oudere? Ik ben meteen begonnen met twee keer per week te gaan sporten.

De naarste ervaring had ik van de week. Ik schrok met een rode waas voor mijn ogen wakker. Vloog overeind en viel in de haast om van het verhoogde Ikea bed te komen zeker een meter naar beneden.
Ik stommelde de gang door en liep bijna door de glazenruit van de kamerdeur. Dat heb je zonder bril.
Met moeite kreeg ik de deur open, wel stond ik eerst op de poten van de kat. Die ontwijkt me nu nog steeds. De rode gloed kwam duidelijk uit de huiskamer en ik dacht dat mijn ergste nachtmerrie was uitgekomen. Voorzichtig liep ik op het raam af en tasten naar de vensterbank. NIKS. pfff gelukkig geen geraniums. De rode gloed bleek van buiten te komen, een jongere buurman had zijn lichten van de auto laten branden. Die schenen door het raam naar binnen.
Ondertussen was ook mijn vrouw door alle lawaai wakker geworden. Ze vroeg of ik wel goed bij mijn hoofd was om zo vroeg herrie te maken. Ik zei niets meer en strompelde weer naar bed. Ik heb nog een week om bij te komen.

Nick en Simon zingen ‘De Geraniums’ | Lekker Nederlands 2015 | SBS6

https://www.youtube.com/watch?v=pY44w0w4x3g

Frozen yogurt

Een verhaal bedenken voor mijn blog is meestal een hele opgave. Je leest de krant, kijkt tv en zit soms vele uren op een terrasje om mensen te observeren. Vooral dat laatste is een hele opgave, dat kost tijd, geld en veel koffie met gebak om de suikerspiegel op peil te houden. Al die passerende mensen zouden in een nieuw verhaal kunnen passen, dus de koffie is ook om scherp en alert te blijven. Stel dat je een iemand mist die inspiratie voor je verhaal zou kunnen worden. Soms is het iemand die opvalt door zijn of haar kleding, dan weer de manier van voortbewegen. Sommige stampen als een molenpaard voorbij en danst je kopje op het tafeltje. Strakke leggings maat tent, of te korte rokjes voor de leeftijd en bouw. Alles is een bron van inspiratie. Ik sla alles op en maak in gedachte aantekeningen en verhalen. Kenmerken van personen combineer ik ook vaak, dus wees niet bang dat een verhaal speciaal over jou zou gaan, dat is dan puur toeval.

Laatst zat ik lekker op het terras van Bagels and Beans te genieten van een kopje koffie. nee dit keer geen taart (mijn vrouw was erbij, die let op mijn buikomvang). Door de iets te lage suikerspiegel was ik minder alert. Zodoende had ik haar bijna gemist. Ineens liep ze mijn blikveld binnen, zwarte schoenen met roze veters. Om haar arm een roze houder voor haar telefoon en  witte dopjes in haar oren. op haar zwarte haren  een licht blauwe zonnebril. De haren in een staartje wat parmantig op en neer ging in de cadans van haar soepele passen. Ineens leek het wel of ze vol op een soort van rem trapte, pardoes stond ze stil. Een ouder echtpaar kon nog net voorkomen dat ze tegen haar opliepen.
Met een begerige blik keek ze naar binnen bij Frozen yogurt en liep snel de zaak binnen. Na een kort ogenblik kwam ze met een gelukzalige blik in haar ogen de zaak weer uit. In haar handen een grote beker met yogurt en veel toppings. Daar moest ze meer naar binnen zijn geweest, ze moeten haar daar kennen. Zo snel was ze geholpen.  De dopjes met muziek gingen weer in de oren en al lepelend uit haar beker, liep ze langzaam door.  Ik schat dat je toch zeker 10 kilometer moet hardlopen om zo,n beker weer te compenseren.


The same thing waits for you, if you run
A new place with the same old view, if you run
The same heart beats, if you run
The story repeats, if you run

Boy meets girl - If you run

https://youtu.be/kqx1ZpDSOGo

Zwart en Harig

Mensen die weten dat ik als gids werk in Dierenpark Amersfoort vragen vaak of ik bijzondere dingen meemaak. Het antwoord is meestal ja, die maak ik mee. Daarom vandaag dan maar een blog geschreven over het wel en wee van een gids.

Toen ik in 2008 op 57 jarige leeftijd met prepensioen mocht van mijn werkgever, kwam mijn jongste dochter met een folder aan waarin vrijwilligers werden gevraagd voor het dierenpark. Dat is vast wat voor jou zei ze. Mij leek het ook wel wat, dus ik contact gezocht en op gesprek. Leek mij heel leuk om te doen, maar ik moest wel meteen aan de studie, De weg in het park leren, zelfs de plaats van alle toiletten moest je weten, alle dieren leren van stekelmuizen tot olifanten. Na iedere lesdag een toets maken die voldoende moest zijn en dat meerdere zaterdagochtenden. Na een algemene eindtoets mocht dan eindelijk het park in om bezoekers meer over de dieren en het park te vertellen. Daarna heb ik nog de aparte cursus "Koele Knuffels" (werken met slangen, vogelspinnen en kakkerlakken) en de rondleidingcursus gevolgd. Later kwam ook het huidige Dinopark erbij en dat betekende weer aan de studie, om alle tijdperken, namen dinosaurussen te leren.

 Iedere nieuwe uitbreiding in het park betekend weer bijleren. Sommige onderdelen/dieren hebben wat meer voorkeur dan de ander. Voor mij is vaak van belang met welke achtergrond een thema gebied is ontworpen/aangelegd. Ik probeer ook het ontwerp en doel van een gebied mee te nemen in mijn verhaal. Zo gaat voor mij een dier/thema/gebouw leven en kan ik het denk ik beter overbrengen aan de bezoekers.

Een voorbeeld is bijvoorbeeld de Stad der Oudheid, waar de relatie mens/dier op een mooie wijze kan worden verteld. Een belangrijk stukje is voor mij ook de Japanse tuin, omdat deze tuin in een historische context geplaatst kan worden met het ontstaan van het park.

Natuurlijk maak je ook bijzondere dingen mee tijdens je diensten in het park. Zo is het altijd een uitdaging om bezoekers die bang zijn voor spinnen toch zo ver te krijgen dat ze de vogelspin over hun hand laten lopen. Ook tijdens rondleidingen maak je dingen mee die bijzonder zijn of je voor altijd bijblijven. Ik heb een aantal keren een rondleiding mogen doen voor Make a Wish, dat zijn de dagen dat je kunt genieten van bijzondere mensen die blij zijn om hun lievelingsdier van dichtbij te kunnen bewonderen en met een glimlach op hun gezicht naar huis gaan, ondanks de vaak heftige verhalen die ik die dag meekrijg.

Natuurlijk zijn er ook bezoekers die je tijdens het vertellen van je verhaal volledig van slag kunnen maken. De meest bijzondere was wel de dag dat ik met een groep bezoekers door het park liep en vertelde dat de volgende dieren de chimpansees waren. Waarop een vrouw zei daar ga ik niet heen, die doen me te veel aan mijn ex denken, zwart en harig. De hele groep en ook ik zelf kwamen niet meer bij van het lachen.

Je snapt dat ik mijn rondleiding die dag niet meer op een normale manier heb kunnen afmaken.