Cube Story: verhaal zeven

Wat liggen jullie me toch aan te staren? Hebben jullie niets beters te doen? Jij daar, ja jij zogenaamde regenboog. Je hebt niet eens kleur. Een regenboog hoort kleur te hebben. Mensen moeten blij worden als ze je zien, nou ik wordt niet blij van je niets zeggende grijs. Het gezicht begon te zingen: "Somewhere over the rainbow". Ja dat zou nog kunnen, dat de andere kant van de regenboog een beter verhaal oplevert. Maar verder komt er ook niet veel zinnigs uit jou mond. Je lijkt wel een vis die naar lucht ligt te happen. O, je probeerde me uit mijn tent te lokken met je gezang? Nou veel inspiratie levert het niet op. De halve nacht heb ik liggen nadenken over wat ik met jullie stelletje ongeregeld aan moet. Kijk die voetafdruk wil nog wel lukken om daar iets mee te doen: You walked with me, footprints in the sand. And helped me understand where I'm going. (Leona Lewis)


Kijk daar krijgen de mensen beelden van in hun hoofd. Mooie stranden, schildpadden en een heldere maan aan de lucht.

Maar zoals jullie daar nu met z'n allen liggen helpen jullie mijn verhaal naar de bliksem.Nee, dan het kleed dat geeft pas inspiratie, daar kunnen jullie stenen niet tegenop.

Loom lag ze daar op het hoogpolige kleed, de zon streelde haar lichaam en gaf haar rode haar een koperen glans. Ze strekte zich een paar maal helemaal uit. En draaide zich op haar rug. Haar strakke buik vertoonde een lichte welving. Langzaam liep hij op haar toe en knielde voorzichtig naast haar neer. Zachtjes kroelde hij haar achter haar linker oor, behaaglijk rolde ze iets opzij. zodat hij ook haar andere oor kon strelen. Hij masseerde met zijn vingertoppen haar buik. Ze begon zachte geluiden te maken. Een lichte trilling ging door haar lichaam. Door de open balkondeur klonk het geluid van een vogel. Ineens sprong ze op en vloog de hordeur in.

YEAR OF The CAT