Utopia Amersfoort

Op 22 maart vind in Amersfoort de G1000 plaats.  De G1000 Amersfoort is een bijeenkomst van 1000 burgers van Amersfoort op 22 maart 2014, 3 dagen na de verkiezingen. Op initiatief van een aantal gewone burgers gaan Amersfoorters met elkaar in gesprek over de zaken die van belang zijn in de komende 4 jaar, de agenda van Amersfoort. Ze doen dit samen met werkgevers, politici, ambtenaren en kunstenaars, dus met vertegenwoordigers van de hele gemeenschap. Zij stellen de agenda op, maken een begin met de uitwerking en maken afspraken met elkaar over het vervolg. Een geweldig mooie manier om je stem over de toekomst van de stad te laten horen.

Zelf zie ik ook wel een andere manier om te plannen van de diverse politieke partijen in Amersfoort eens te toetsen. Een soort Utopia Amersfoort.
Als we nu eens op de Bernardkazerne in Amersfoort een groot stuk inruimen met loodsen en hekwerken en daar alle partijen eens een paar weken(maanden desnoods) in opsluiten. Daar voegen we een groot aantal ouderen, hangjongeren, milieu groepen aan toe. De diverse politieke ideeen gaan we dan eerst eens in de praktijk testen. B.v. een kleine Kersenbaan aanleggen, je zal dan ongetwijfeld zien dat er nauwelijks verkeer overheen komt. De politici moeten dan zelf ondervinden wat het is als er voor de daar aanwezige ouderen geen zorg meer voor handen is. Ze zullen dus zelf de ouderen moeten wassen en eten geven. Ook de eventuele overlast van de hangjongeren zullen ze eerst zelf moeten oplossen.  Als alle ideeen in de praktijk zijn getest dan mogen ze pas verder in de stad worden uitgerold. Voordeel is dat wij als burgers niet meer worden lastig gevallen met geldverslindende voorstellen, de bestuurders  eerst na moeten denken over wat ze graag echt willen voor de burgers. En de burgemeester kan gewoon op z'n fiets op het terrein rondrijden en er is geen dure verbouwing van het gemeentehuis nodig.

We'd gather around
All in a room
Fasten our belts
Engage in dialog

We'd all slow down
Rest without guilt
Not lie without fear
Disagree sans judgment

We would stay and respond and expand and include
And allow and forgive and enjoy and evolve and discern
And inquire and accept and admit
And divulge and open and reach out and speak up

This is utopia
This is my utopia
This is my ideal
My end in sight

Utopia
This is my utopia
This is my nirvana
My ultimate

We'd open our arms
We'd all jump in
We'd all coast down
Into safety nets

We would share and listen and support and welcome
Be propelled by passion, not invest in outcomes
We would breathe and be charmed and amused by difference
Be gentle and make room for every emotion

This is utopia
This is my utopia
This is my ideal
My end in sight

Utopia
This is my utopia
This is my nirvana
My ultimate

We'd provide forums
We'd all speak out
We'd all be heard
We'd all feel seen

We'd rise post-obstacle, more defined, more grateful
We would heal, be humbled, and be unstoppable
We'd hold close and let go and know when to do which
We'd release and disarm and stand up and feel safe

This is utopia
This is my utopia
This is my ideal
My end in sight

Utopia
This is my utopia
This is my nirvana
My ultimate

"Utopia" is track #11 on the album Under Rug Swept. It was written by Morissette, Alanis.

Koninklijk

De grootte en de manen van het mannetje geven het dier een imposant uiterlijk, waardoor de leeuw in grote delen van de wereld bekendstaat als de koning der dieren. In Europa heeft hij deze rol overigens pas in de loop van de Middeleeuwen overgenomen van de bruine beer. De leeuw is vaak onderwerp van folklore en symboliek geweest. Zo staat de leeuw afgebeeld in de wapens van verscheidene landen, streken en steden, waaronder Nederland en België. De leeuw in het wapen van Nederland is een afbeelding van de Kaapse leeuw, een uitgestorven ondersoort van de leeuw. Maar er zijn naast de leeuw nog meer dieren met een titel. 

Zo heb je nog de keizerspinguïn en de koningspinguïn, De koningspinguïn is kleiner dan de keizerpinquin en feller gekleurd. De gekleurde vlekken langs de zijkant van de kop zijn bij deze soort ook niet verbonden met hun witte voorkant, in tegenstelling tot de keizerspinguïn. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk. Koningspinguïns worden vaak verward met keizerspinguïns, keizerspinguïns hebben echter een kromme snavel, koningspinguïns niet. 

Een ander dier met een titel is het Prins-Alfredhert een relatief kleine hertensoort met korte poten, ter grootte van een ree. Een volwassen exemplaar is ongeveer 120 tot 130 cm lang, 60 tot 80 cm hoog (schouder) en weegt 40 tot 60 kg. De staart is 8 tot 13 centimeter lang. Het mannetje is makkelijk te onderscheiden van het vrouwtje door het grotere formaat en gewei. Het Prins-Alfredhert heeft een vrij onopvallend uiterlijk, met een wollig bruine vacht en ovale witte vlekken op de donkerbruine rug en zij. De buik van het dier is crèmekleurig. Het heeft een relatief smalle kop met een puntig aangezicht. De kop is lichter bruin van kleur dan de rest van het lichaam en de ogen worden omgeven door lichtgekleurde vacht. De kin en hals van het Prins-Alfredhert is wit van kleur.

foto: Reinetta (site Blijdorp)

Een wat onbekender dier is vissoort: De Prinses van Burundi leeft in het Tanganyikameer in Oost-Afrika. In de buurt van rotsen en holen bezet een paartje een territorium dat zij verdedigen tegen indringers en belagers. 

Maar in Dierenpark Amersfoort leeft naaste de leeuw nog een koninklijk dier. Je moet er wel naar zoeken, wat hij valt bijna niet op. Het is het winterkoninkje. Op het goudhaantje na de kleinste vogel in Nederland. Een hele eer zou je zeggen, Winterkoning. Maar eigenlijk heeft het dier die naam als straf gekregen. Alle vogels besloten lang geleden dat er ook maar een koning voor de vogels moest komen. Ze bedachten een wedstrijd, wie het hoogst kon vliegen die mocht koning worden. De uil werd aangewezen als scheidsrechter, die was toen al als wijze raadsman benoemd. Na het aftellen vloog iedereen omhoog, grote stofwolken achterlatend. De arend klapwiekte op zijn gemak omhoog, de vogels onder hem riepen jij bent de koning, jij bent de koning, want niemand heeft hoger gevlogen dan jij. Langzaam begon de adelaar weer te dalen, toen plots een kleine vogel van tussen zijn borstveren vandaan kroop en omdat hij nog niet moe was omhoog begon te vliegen. Steeds hoger en hoger, ondertussen roepend : Ik ben de koning, ik ben de koning. "Jij de koning?" riepen de vogels boos, "door listen en lagen alleen heb je het zover gebracht," en nu verzonnen ze wat anders: die zou hun koning zijn, die het diepst in de aarde kruipen kon. Wat krabbelde de haan gauw een gat! Maar 't kleine naamloze diertje zocht een muizengaatje op, kroop daarin en riep met z'n fijn stemmetje naar boven: "Koning ben ik! Koning ben ik!" - "Jij de koning?" riepen de vogels nog veel bozer, "dacht je dat jouw listen golden?" Ze besloten, hem in z'n muizengaatje gevangen te houden en hem uit te hongeren.

De uil werd er als wachter voorgezet: die mocht de schelm niet laten ontsnappen, als 't leven hem lief was. Maar toen het avond geworden was, en de vogels door de inspanning van het vliegen bijzonder moe waren geworden, gingen ze allemaal met vrouw en kroost naar bed.
Alleen de uil bleef, staande voor het muizengat keek hij er met zijn grote ogen voortdurend in. Maar intussen, de uil werd óók moe; en hij dacht: "Je kunt altijd één oog dicht doen, met het andere blijf je toch wakker, en dan kan die kleine deugniet toch het muizengat niet uit." Dus deed de uil één oog dicht en staarde met het andere oog stokstijf in het muizengat. Het kleine kereltje stak even met zijn koppetje naar buiten en wou ontsnappen, maar de uil stapte meteen ervoor, en 't kleintje trok z'n koppetje weer in. Nu deed de uil het andere oog open en het ene dicht, en zo wou hij het de hele nacht om beurten doen. Maar toen hij z'n ene oog weer dichtdeed, vergat hij, het andere open te doen, en pas waren alle twee de ogen dicht, of hij sliep in. Het kleintje merkte dat al gauw en ontsnapte.
Van die tijd af mag de uil zich bij dag niet meer vertonen, anders zijn de andere vogels meteen achter hem aan en plukken hem aan z'n veren. Ze vliegt alleen 's nachts uit, maar de muizen vervolgt hij met z'n haat, omdat ze zulke lelijke gaatjes maken. En ook het kleine vogeltje laat zich niet zo graag zien want hij is bang dat 't hem z'n mooie veren kraag kan kosten, als hij betrapt wordt, 's Winters sluipt en wipt hij onder langs de heggen en als hij heel zeker van zijn zaak is, roept hij soms: "Koning ben ik!" en daarom noemen de anderen hem uit spot het Winterkoninkje.

Als je goed zoekt in Dierenpark Amersfoort je ze vast wel tegenkomen, vooral in het mooie Dinopark.         

Bronvermelding:

 http://www.beleven.org/verhaal/het_winterkoninkje

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Leeuw_(dier)

 http://mijnfoto.diergaardeblijdorp.nl/gebruikers/Reinetta/photo/1257161804

Lusjes

Vrolijk fluitend deed hij de voordeur open, zette zijn aktetas onder de kapstok en trok z'n pantoffels aan die hij daar vanmorgen had neergezet. In de woonkamer aangekomen hing hij zijn colbertje over de eetkamerstoel.Vanaf de bank hoorde hij ineens z'n vrouw zeggen: "Jemig kan je je niet gewoon goed aankleden 's morgens?" Vertwijfeld keek hij of zijn gulp wel dicht zat, hij zou toch niet de hele dag open gestaan hebben? Ook had hij geen 2 verschillende sokken aan dat wist hij zeker, hij had na de lunch nog zijn vette handen eraan afgeveegd. Wat bedoel je vroeg hij stamelend?  Nou die riem van je die zit niet eens door alle lusjes, dat heb ik nou al zo vaak gezegd. Je loopt gewoon voor schut zo. Wat moeten ze wel niet van mij denken? Dat ik je zo naar kantoor laat gaan? Maar ik heb bijna de hele dag mijn colbert aangehad, mompelde hij, alleen vanmiddag even niet. Shit zouden die meiden daarom zo vriendelijk naar hem hebben gelachen , dat was natuurlijk omdat die riem niet goed zat. Moest hij toch meer opletten. Zijn vrouw zat ondertussen druk te typen op haar tablet, die zat alles natuurlijk alweer op facebook door te kleppen. Hij kon zo morgen natuurlijk helemaal niet meer goed op kantoor verschijnen. Dat gedoe met dat facebook hing hem de keel uit, hij ging toch ook geen foto van haar op facebook zetten, zodat iedereen kon zien dat ze nu op de bank hing in haar Roy Donders huispak met daaronder Micky Mouse pantoffels en als klapstuk die kamerjas met zebraprint.
Kunnen we al eten vroeg hij? Nee ik heb de roosters van de oven nog niet af,nee schoon bedoel ik, dus haal maar wat bij de chinees. Hij slofte weer naar de gang trok zijn schoenen aan klapte hard de deur dicht.
Een ding wist hij wel morgen geen riem meer maar gewoon zijn bretels met die kleine schildpadjes erop aantrekken.

Ghostwriter

Vertwijfelt gooide hij weer een prop papier in de prullenbak. Het wilde maar niet lukken vandaag en hij moest nog minstens 3 artikelen opleveren. Was hij er maar nooit aan begonnen. Het leek zo mooi toen ze vroegen of hij voor de krant wilde schrijven. Maar ja later bleek dat al die stukken niet onder zijn eigen naam in de krant verschenen.  Nee, de beloofde doorbraak zat er zo niet in. De ene keer stond er Guido de W. onder zijn stuk. Dan weer Marjo H.  En laatst zomaar weer Joop de K.  En hij kreeg alleen maar opdrachtjes in z'n mail. Zo van graag een mooi stuk over olifanten, of doe deze keer maar iets over kunst. Toppunt was wel een kladje in z'n brievenbus, duidelijk afkomstig van Joop de K. (de wijnvlekken zaten er nog op) of hij even wat over een vernissage kon schrijven. Joop was zeker zelf te druk om al die borrels af te lopen en naar de Zumba uitvoering van z'n vrouw te kijken. En nu was ook z'n computer nog kapot gegaan en moest alles weer gewoon op een schrijfblok. Maar hij zou ze krijgen. Deze keer ging hij alle verhalen gewoon mixen, de lezers merkte daar toch niks van. Guido de W. liet hij de brug over de Eem ophalen. Marjo H. de openingen van de tentoonstellingen doen. Alleen wat moest Joop de K. dan doen. Dat kon nog wel eens een probleem worden. Eigenlijk kon hij de overal wel inpassen.
Eerst dat stuk voor Vincent B. maar eens afmaken dat koste altijd veel tijd. De braille brief moest eerst ontcijfert worden.
Gelukkig kon hij tegenwoordig zelf wat werk uitbesteden. Onder het mom van een schrijfcursus liet hij zelf ook al stukjes door andere schrijven. Die plaatste hij dan op dit Blog, zodat hij wat meer tijd had voor de opdrachten van de krant.

Morgen ging hij beginnen aan dat boek wat nog af moest.

Paperback writer, paperback writer. 
Dear Sir or Madam, will you read my book? 
It took me years to write, will you take a look? 
It's based on a novel by a man named Lear, 
And I need a job, 
So I want to be a paperback writer, 
Paperback writer. 

The Beatles – Paperback Writer