Zomerse zaterdag

Vanmorgen eerst een rondleiding gegeven in het dierenpark. Ik moest er om 11 uur zijn en gelukkig was het erg mooi weer vandaag. De rondleiding deed ik samen met mijn collega Ellen. Ieder een groep van 10 tot 15 mensen. Het is altijd weer leuk om te zien dat de mensen het erg leuk vinden iets over de dieren te horen. In een uur kan je niet alle dieren langs maar toch kan je dan de mensen eens een andere kijk geven op de diersoorten. Na afloop ben ik met mijn vrouw Nel naar de kunstmarkt gegaan in winkelcentrum Emiclaer. 1 keer per jaar wordt deze markt gehouden. Volop schilderijen, glas, keramiek en sieraden. Na eerst wat gegeten te hebben bij de Coffee Club zijn we alle kramen langs gelopen en heeft Nel nog 2 kettingen gekocht. Van Emiclaer zijn we langs de Ikea (even koffie gedronken) weer naar huis gereden.
Al met al een nuttige invulling van deze zomerse dag.

Amsterdam

Vanmorgen met een goede kennis vertrokken naar Amsterdam. Het leek een grauwe dag te worden, maar toen we dichter we bij Amsterdam kwamen, kwam de zon al langzaam door.
Ons doel was vandaag een deel van de Jordaan bekijken. eerst hebben we koffie gedronken op een leuk klein terras van espressocafe Baton. Gelegen hoek Herenstraat, Herengracht, heerlijk genieten van de zon en een lekkere bak koffie. Daarna via de Prinsenstraat naar de Westermarkt. Dit is een leuke en gezellige markt met lapjes, kleding, antiek. Je komt hier terecht in het echte Amsterdam, allerlei type'. Jong en oud zoeken hier in de bergen kleding naar koopjes. Voornamelijk vrouwen lopen hier met tassen vol kleding weer op weg naar huis. Hier beleef je de echte Jordaan, plat Amsterdams en veel humor hoor je om je heen. Bijna geen toeristen te vinden maar gewoon gezellig naar de markt. Daarna was het even zoeken naar de echte lapjesmarkt. Deze bleek niet op de Westerstraat zelf te zijn, maar tijdelijk verplaatst naar de Lindengracht. Hier tref je zo'n 150 kramen aan met lapjes, kleding en kunstbloemen. Echt iets om te bekijken als je Amsterdam aan doet. Let wel op deze markt is alleen op maandag van 9 tot een uur of 1.
Vandaar door de Jordaan naar de Nieuwe kerk gelopen. Onderweg nog even gekeken in het oude Claes Claeszhofje nu niet meer dan een binnenplaatsje.
De lakenhandelaar Claes Claeszoon Anslo had drie huisjes in een tuin achter de Egelantiersstraat waar hij vanaf 1615 of 1616 oude mensen gratis liet wonen. De bebouwing is later uitgebreid. Het is het terrein waarop van 1738 tot circa 1925 de vier huisjes van het Zwaardvegershofje stonden. In de tijd van de stichting was een zwaardveger een smid die blanke wapens maakte. Toentertijd zaten er een paar zwaardvegers in de buurt en de straat waaraan de huisjes stonden heette Zwaardvegersgang.

Op het terrein is ook het vroegere Anslo’s Hofje. Tussen de deuren van de voormalige secreten (wc’s) heeft men op de plaats van de vroegere pomp een fonteintje met een leeuwenmasker geplaatst. Het hofje wordt nu onder meer bewoond door studenten. De stichting het Claes Claesz Hofje is de beheerder.
(info:Stadswandelkantoor )



Daarna naar de Nieuwe Kerk en de tentoonstelling Black is beautiful.
De fascinatie voor de zwarte mens wordt in circa 135 schilderijen, tekeningen en manuscripten uit binnen- en buitenlandse collecties geïllustreerd. Black is beautiful toont onder andere een bijzondere olieverfstudie van Rubens, een intieme tekening en ets van Rembrandt, schilderijen van Jordaens, Mostaert, Breitner, Jan Sluijters, Karel Appel en Marlene Dumas, én prachtig verluchte manuscripten uit de late middeleeuwen zoals het beroemde Van Maerlant-handschrift.

Na dit bezoek even wat te eten genomen bij V en D en vandaar via Warmoesstraat, Zeedijk naar de nieuwe Bibliotheek van Amsterdam aan de Oosterdokskade. bibliotheek AmsterdamDit is zeker een gebouw wat je eens moet bezoeken. Zes verdiepingen boeken, cd's, bladmuziek en films en nog veel meer om op te noemen. De bibliotheek is 7 dagen per week open van 10 tot 22 uur. Op de zevende verdieping bevindt zich een La Place restaurant en heb je een prachtig uitzicht over Amsterdam

Na dit bezoek moe en voldaan weer op huis aan om darna lekker met de voeten omhoog op de bank neer te ploffen.

Fort Rijnauwen te Rhijnauwen

Satelliet foto © Google

Afgelopen zondag zijn we een stuk gaan fietsen. Via Soesterberg en Zeist,langs Slot Zeist naar Bunnik en vandaar naar Rhijnauwen. Hier ligt vlak naast de jeugdherberg (1933)gevestigd in het landhuis van Huis Rhijnauwen (tegenwoordig Stayoke en de oudste jeugdherberg van Nederland) het theehuis "Rhijnauwen" waar we heerlijk op het terras hebben gezeten en een pannenkoek en broodje hebben gegeten. Het is daar erg gezellig en een leuke plek om even te stoppen als je een wandeling, fiets- of kanotocht in de omgeving aan het maken bent. Ook daar vlak in de buurt is fort "Rijnauwen"
Op de website van de Hollandse Waterlinie waar het fort ooit een onderdeel van uitmaakte staat het volgende te lezen :

Met zijn 31 ha is Fort Rijnauwen het grootste fort uit de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Fort Rijnauwen is gebouwd tussen 1868 en 1871 en was onderdeel van de vooruitgeschoven fortenkring rond Utrecht. In samenwerking met het veldleger en Fort Vechten moest Fort Rijnauwen het grote acces op de Houtense Vlakte en de er naast gelegen werken verdedigen. Omstreeks 1877 werd het fort verbeterd door de bouw van de bomvrije kazerne en van remises; ook werden de beide poortgebouwen in wachthuizen veranderd.

Voor meer informatie raad ik u aan eens op de site van de Hollandse Waterlinie te kijken :www.hollandsewaterlinie.nl

Ik was nog nooit eerder in dit gedeelte van Utrecht geweest, maar ik moet zeggen het is een mooi stukje Nederland en zeker de moeite waard hier eens te gaan kijken.

BiLBoBaSSo " A Fuego Lento"

> zaterdag 16 augustus 2008 [22u00] Wagenwerkplaats, Soesterweg 244


Er was eens... een man en een vrouw. Uit hun ontmoeting ontspruit een vonk die opgloeit tot een vurige relatie. Maar dat gaat zomaar niet: een liefdesgeschiedenis van kwaliteit vereist dezelfde zorgvuldige voorbereiding als de bereiding van een delicaat gerecht: kies de juiste ingrediënten, vergis je niet in de pan en laat het vuurtje harmonieus knetteren. Alleen dan kan passie werkelijk bloeien.

De accordeon is in handen van Delphine Dartus. Op de contrabas speelt Hervé Perrin. Instrumentale scènes wisselen de spelers af met dans. De Argentijnse traditie inspireerde het tweetal tot dit spektakel over Liefde, Tango en Vuur, waarbij ze zowel geliefden als pyromanen zijn. Contrabas en accordeon vervlechten zich over het terrein en stoten elkaar weer af, terwijl prachtige vuur-sculpturen ontvlammen op onverwachte momenten.

BiLBoBaSSo laat zien dat theatermakers met vuur niet alleen spektakel kunt vertonen, maar ook poëzie, tederheid en zelfs jaloezie. Theater Terras dankt de Wagenwerkplaats voor de steun aan deze bijzondere voorstelling.


Meer informatie:
http://bilbobasso.free.fr

Op 16 oktober dingt de Veerensmederij op de Wagenwerkplaats mee naar de prijs van 1 miljoen van de Monumentenwedsstrijd van de BankGiro Loterij. Het gebouw dateert uit 1908 en is ontworpen door de bekende architect Margadant. In 2000 zijn de ovens van de Veerensmederij gedoofd. Het pand is daarna in verval geraakt. Na de restauratie gaat de Veerensmederij Xynix Opera huisvesten. Xynix wordt hiermee het eerste jeugdoperahuis van Nederland. Restauratie is keihard nodig. Zie www.wagenwerkplaats.nl

Pelgrims en Amersfoort

pelgrimsteken

Na mijn vorige stukje over de Jakobsweg (pelgrimsroute)in Oostenrijk, kan ik natuurlijk niet achterblijven iets over Amersfoort en pelgrims te schrijven.

In 1444 kwam Geertje Arends uit Nijkerk naar Amersfoort om in te treden in het Agnietenconvent. Zij had een Mariabeeldje bij zich dat zo schamel was, dat zij het niet mee durfde nemen in het klooster. Daarom wierp ze het in het water bij de Kamperbuitenpoort.



Kamperbuitenpoort

Enkele dagen later, tegen Kerstmis, kreeg het dienstmeisje Griet Albert Gysen driemaal een droom, waarin haar werd opgedragen naar de betreffende plek bij het water te gaan om een Mariabeeldje van onder het ijs te halen.

Zij vond het beeldje, dat bewegingloos in het stromende water stond. Ze bracht het mee naar huis en stak een kaars op, die driemaal langer brandde dan verwacht mocht worden. Vervolgens ontfermde haar biechtvader Jan van Schoonhoven, een carmeliet, zich over het beeldje, en bracht het naar de Lievevrouwekapel.

Spoedig stroomden de pelgrims bij duizenden toe en werden honderden wonderen en gebedsverhoringen opgetekend. De Onze Lieve Vrouwe toren van Amersfoort werd gebouwd met de bijdragen van de pelgrims, die zelfs van buiten de landsgrenzen toestroomden.
De Onze Lieve Vrouwenkapel, waar het beeldje stond opgesteld, kreeg pas later zijn toren (1470)terwijl de kapel zelf - te krap geworden voor de vele bedevaartsgangers - tot een kerk werd vergroot. Deze kerk die los van de toren stond is later door onvoorzichtigheid met buskruit ontploft in 1787. Daarbij vielen zeventien doden. De kerk raakte bij de explosie zwaar beschadigd en in 1806 werd besloten om de ruïne af te breken. Na opgravingen en herinrichting van het Onze Lieve Vrouwekerkhof in 1986 is de omtrek van de kerk in het plaveisel aangegeven. In 1804 was bovendien de spits van de toren verbrand (niet voor het eerst; ook in 1651 was dat al eens gebeurd), waarna ze in gewijzigde vorm werd hersteld. Volgens de legende symboliseert de toren de Moeder Gods en het uitgebouwde traptorentje tegen de lantaarn het Christuskind.

Er zijn nog straten in Amersfoort die verwijzen naar de vele zieken en andere pelgrims die de stad bezochten: Krankeledenstraat, Lievevrouwestraat zijn hier voorbeelden van.

In 1446 werd bepaald dat voortaan de zondag voor Pinksteren Vrouwevaartsdag zou zijn. Er werden voortaan jaarlijkse processies gehouden.

Ook na de reformatie ging de Vrouwevaart nog een tijd door. Pas begin 18e eeuw probeerde het stadsbestuur een einde te maken aan de ommegang. Individuele gelovigen hielden de Vrouwevaart echter in ere.

Vanaf 1933 werd de Vrouwevaart weer op georganiseerde wijze gehouden, en voor de oorlog was de ommegang erg populair. In 1938 verkreeg men een middeleeuws Mariabeeldje in bruikleen; het oorsponkelijke aarden beeldje was inmiddels vergaan. De resten worden in een reliekschrijn bewaard in de Oud-katholieke kerk van Amersfoort.

In de zestiger jaren daalde de belangstelling voor de Vrouwevaart tot een dieptepunt; de toenmalige pastoor van de Franciscus Xaveriuskerk weigerde zelfs de kerk open te stellen voor de pelgrims. Enkele gelovigen bleven de Vrouwevaart echter ieder jaar lopen, en de laatste jaren groeit het aantal deelnemers weer gestaag.

Jakobsweg

Stift Stams



Toen ik een ander blog zat te lezen Op Bedevaart dacht ik er aan dat ook wij een 116 km op de Jacobsweg gefietst hebben. Vanaf Kufstein loopt deze bedevaartsroute over Rattenberg, Hall en Innsbruck naar Stams en daarna verder. Ook de pelgrimsweg van Wenen over Salzburg sluit hierop aan. Waarna ze uiteindelijke op de wegen naar Santiago de Compostela uitkomen. Overal langs de Inn in Tirol zie je de bordjes met de Jacobsschelp staan. Later realiseer je je pas dat er al eeuwen mensen over deze routes lopen of gelopen hebben op weg naar boetedoening, verlichting of gewoon voor het avontuur. Stams -de wieg van Tirol- is 1 van de belangrijkste plaatsen voor de pelgrims op hun weg naar Santiago de Compostela!

Uitgefietst

Zo de fietsvakantie in Tirol zit er weer op. Vrijdag 1 augustus zijn we weer thuis gekomen. In Tirol alleen de eerste 2 dagen nogal wat regen gehad, later werd het erg mooi weer met alleen tegen de avond wat regen en soms wat onweer.
Erg leuke mensen ontmoet, goed eten en afwisselende hotels. Maar ik kan wel zeggen dat het erg leuk en gezellig was. De natuur in het Inntal was mooi, maar het Lechtal en Tannheimertal waren wat mij betreft de mooiste delen van de reis. Totaal hebben we zo'n 450 kilometer in 9 dagen afgelegd. En maar 1 lekke band hoeven plakken. De foto's moeten nu worden uitgezocht en afgedrukt, de wasmachine draait vol op en er moeten weer boodschappen gedaan worden.

Kufstein




















Rattenberg








Stanzach