Inspiratie

Bij de cursus "Schrijfproeverij" mochten we docent Esther Bevers uit een aantal afbeeldingen kiezen en daar een kort verhaal over schrijven. Alle afbeelding waren van: Marius van Dokkum.

Ik heb onderstaande afbeelding als onderwerp genomen en daar mijn eigen interpretatie aangegeven.

©Marius van Dokkum (inspiratie)

Tevreden keek hij de bijkeuken rond. Het was wel even werk geweest, maar het was af. Zou moeder het mooi vinden? Veel meer kon hij er niet van maken.Alleen die rommel dat was niet zo als moeder het graag zag.

Maar ja, ze moest niet gaan zeuren. Schilderen was nu eenmaal niet zijn sterkste kant. Het plafond zag er toch mooi grijs uit en dat was het voornaamste. Hij zocht naar zijn cd die tussen de verf op de grond was gevallen en stopte hem in de cd speler. 

Uit de boxen klonk “White canvas” van A-HA. 

Zacht zong hij mee: Stories are painted in lines on your face. Misunderstandings and little mistakes. A chance to start over is all that it takes. You know if you do; Your life is a canvas, the colours are you.

Het nummer paste wel mooi bij dat lege schildersdoek van moeder. Opruimen moest ze zelf maar doen, hij moest weer naar zijn werk bij de bank.

meer over schrijven in Amersfoort: http://schrijveninamersfoort.nl/ 

meer over Esther Bevers: http://terratekst.wordpress.com/ 

Schrijfproeverij

Voor de cursus "Schrijfproeverij" moesten we als opdracht een column schrijven. Hieronder mijn column

Ik prop mijn aantekening in mijn tas en zeg tegen mijn vrouw: "Ik ga naar Annette"

"Annette?, wie is dat. Daar heb ik je nooit eerder over gehoord". Ik vertel dat zij iemand van de cursus is, die opdrachten geeft die wij dan moeten uitvoeren.

"Opdrachten die jij zomaar uitvoert? Dat probeer ik je al jaren te laten doen. Zoals de vuilnisbak buiten zetten of de krant bij de buurvrouw in de bus gooien. Mooi is dat"

"Ja, en van Margriet moesten we poëzie schrijven, zoals:

Elf

is elf

twee zijn geen

Elfjes, maar noem je

Elven

Ik heb voor jou toch ook weleens wat geschreven: rozen verwelken en schepen......"

  "Ja, zeg dat was meer dan veertig jaar geleden. Daarna was het gelijk over." Ik stamel nog wat en zeg: "Van Jose moesten we iets autobiografisch schrijven, dus over ons zelf"

"Dat zal niet moeilijk geweest zijn, je hebt het steeds over je zelf, of heb je over mij zitten klagen?" Ik leg uit dat ik dat nooit zou doen, ik ben veel te bang voor de gevolgen, denk ik stilletjes.

Voorzichtig vertel ik dat Esther ons verhalen liet verzinnen, het antwoord weet ik eigenlijk al. En ja hoor uit de keuken klinkt: "Verzinnen, verzinnen, dat doe je al jaren, de ene uitvlucht na de andere komt voorbij."

Ik voer aan dat dit echt nodig is om goede fictie te schrijven, maar merk wel dat de frictie tussen ons toeneemt. Hoe moet ik vanavond nog een goede column schrijven. Mijn hoofd tolt al van deze discussie en verwijten.

Gauw pak ik mijn jas van de kapstok, druk een zoen op haar voorhoofd en loop naar de deur.

Vlak voor ik hem dicht trek roept ze: "Volgend jaar krijg je weer gewoon aftershave voor je verjaardag, in plaats van een schrijfcursus"

Hieronder vind je de link naar de in het verhaal genoemde docenten:

Jose Vorstenbosch

Margriet van Bebber

Esther Bevers

Annette Verspoor