Façade van een clown (deel 2)

Hierbij het vervolg op mijn blog  Façade van een clown 

Van de week had ik weer een ontmoeting met de clown, ik was erg benieuwd of zij haar belofte om een verhaal te schrijven was nagekomen. Zij zult u denken, het ging toch de vorige keer om een man? Dat heeft u helemaal goed. Mijn vorige blog was meer voor haar bedoelt dan voor u als lezer. Ik wilde haar laten zien dat als je goed naar iemand luistert en de juiste woorden kiest je een verhaal kan schrijven over die persoon. Ik heb toen bewust de locatie en persoon verandert om te laten zien dat je daarmee een zelfde verhaal als zij kon vertellen zonder direct de betrokken persoon prijs te geven.
Vanmorgen kreeg ik het door haar geschreven verhaal binnen. Ik moet zeggen dat het me heeft ontroerd.

Zoals ik haar heb beloofd staat haar verhaal hieronder:

Eenvoudig, maar mooi.

“Hallo, hallo hier zijn we dan.

 We komen hier spelen als het eventjes kan”

Samen met Clown Bloem loop ik de afdeling voor dementerenden op. Ons wijsje, bedoeld als herkenning voor de bewoners, doet mensen opkijken.

Bloem zegt “Ik wil die kant op”, waarop ik zeg “Deze kant vind ik leuk”.

“Geen ruzie  maken hè, zegt de man die zit bij de tafel in het midden van de ruimte.

“Nee, geen ruzie maken”, zeggen we gezamenlijk en Bloem loopt enthousiast naar de man aan de tafel. Bloem speelt op de trekzak een melodietje, maar de man fronst zijn wenkbrauwen. “Niet goed?”, vraagt Bloem. “Nee, zegt de man, “de bassen zijn niet goed”. 

“Oh”, zegt Bloem en speelt  het melodietje nog een keer, alleen dan anders. “Zo is het goed”, zegt de man.

We nemen afscheid en tevreden blijft de man achter.

Ondertussen ben ik bij een man in bed aangekomen. Hij ligt stil met zijn ogen dicht. 

Langzaam loop ik naar hem toe en begin een wijsje te zingen waarin zijn naam is verwerkt. De man zucht. 

Ik neem zijn hand in mijn handen en zing nog eens een wijsje. Het liedje van het roodborstje. “Roodborstje tikt tegen het raam, tik, tik, tik…”. Ik zie dat er beweging in de man komt. Hij zucht nog eens en beweegt zijn schouders. 

Ik besluit het roodborstje nog eens te zingen. Langzaam verschijnt er in de ooghoek van de man een traan. Het ontroert me en ik zing door. Clown Bloem, die verder weg stond, komt naar ons toe en samen zingen we, onder begeleiding van de trekzak, het lied nog een keer. 

Weer komt er een traan en langzaam opent de man zijn ogen. Met een gelukkige blik kijkt hij me diep in de ogen aan. Even is er echt contact tussen mens en mens. Even weer in de werkelijkheid en echt gezien worden, zoals je bent. Een mens met al zijn gevoelens.

Na het beëindigen van het liedje neem ik afscheid met een clownskus en ga weer verder.

Achteraf hoor ik dat deze man vroeger dit liedje vaak met zijn dochter zong. Het heeft altijd veel voor hem betekend.

Wat een mooi vak heb ik toch, dat ik mensen zomaar met iets heel simpels, zomaar 

iets heel moois kan geven.

Clown Bolleke

Voor meer info over het werk van clown Bolleke zie haar website http://www.clownbolleke.nl/

Zie ook: http://www.declowndichterbij.nl/home

Het leed dat 'gekooid zijn' heet...

Zo net zag ik een filmpje van een aantal chimpansees die voor het eerst na 30 jaar naar buiten konden.  Wat een aandoenlijk en ontroerend moment. Je moet je zelf eens proberen voor te stellen dat je 30 jaar van je leven niet naar buiten mag en allerlei proeven moet doorstaan. Eigenlijk zou je willen dat nergens meer proefdieren voor nodig waren.

Ooit was het de bedoeling dat ook in Dierenpark Amersfoort een groot verblijf voor chimpansees uit Rijswijk gebouwd zou worden. Helaas is dat nooit van de grond gekomen door allerlei bezwaren die door diverse omwonende en belangenverenigingen werden ingediend. Vermoedelijk was het belangrijker dat ze hun gelijk wilde halen dan dat het belang van de dieren voorop stond.

Als je bovenstaand filmpje ziet zou je willen dat de beoogde opvang in Amersfoort wel door had kunnen gaan. 

Hoewel ook mensen worden soms jaren gekooid. Menige oudere komt soms jaren z'n woning niet meer uit. Er is geen personeel genoeg om met ze een rondje te rijden, ze worden 2 keer per week gewassen en bezoek krijgen ze nauwelijks. Ook voor hen zou je willen dat ze gewoon naar buiten kunnen, gras en bomen zien en de frisse buitenlucht kunnen opsnuiven.

Wie weet zien we over een paar jaar wel een filmpje op Youtube van ouderen die voor het eerst na 30 jaar weer zomaar naar buiten mogen en verwonderd hun omgeving aanschouwen

“Free at last, Free at last, Thank God almighty we are free at last.”
Martin Luther King

bron videos:  You Tube

TIJD

Tijdens onze fietsvakantie was een van onze overnachtingsadressen in Groningen. De eigenaar verzamelde al jaren koekoeksklokken in alle soorten en maten. Ook had hij daarnaast nog grote staande klokken in de hal staan en op tafeltjes in de kamer de nodige stolpklokken. Op onze slaapkamer stonden wel geteld 27 klokken, gelukkig voor ons stonden deze stil. Maar ja het bleef wennen, zo'n huis vol klokken. Automatisch komen er dan allerlei gedachten opborrelen over het onderwerp "Tijd".

Als je al dat getik hoort in zo'n huis komt er maar een nummer in aanmerking om hier te plaatsen: Time, Pink Floyd

http://www.youtube.com/watch?v=wC67vNY9Rcg

Bij die stolpklokken kwam direct het nummer "Time in a Bottle" boven, het zou mooi zijn als je inderdaad tijd in een fles kon stoppen zoals Jim Croce zingt:
If I could save time in a bottle
The first thing that I'd like to do
Is to save every day
Till Eternity passes away
Just to spend them with you

De koekoekswals zal ik jullie niet aan doen, anders haken jullie hier misschien wel af. ;>)

Maar tijd is eigenlijk een raar begrip, de een zegt tijd is geld, maar al die klokken tijdens mijn overnachting hebben me niet rijk gemaakt, eerder armer.

De tijd zal het leren zeggen andere weer, maar wat leren we van tijd? Dat we tijd te weinig hebben? Of bedoelen we dan eigenlijk ik heb geen zin om tijd voor je vrij te maken? Ik ga vaak uit van dat laatste, tijd vrij maken voor jezelf of een ander wordt vaak afhankelijk gemaakt door onze agenda's.

Eigenlijk praten we dus over verloren tijd, tijd we veel beter hadden kunnen besteden aan familie, vrienden of aan ons zelf. Volgens een spreuk van Loesje :Klokken geven niet de tijd aan maar de relativiteit.

Het "Klein Orkest" heeft daar een prachtig nummer over geschreven:
Er is een man laatst dood gegaan
Die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was
Maar dat begreep 'ie pas toen er geen weg terug meer was
Vlak voor zijn dood pas kreeg hij spijt
Van zoveel angst, verloren tijd
En hij vertelde mij
Over de hel die hij zijn leven lang had meegemaakt
Hij was nooit verliefd geweest, zelden verwonderd
Hij had nooit gegokt, dus hij was ook nooit bedonderd
Om ergens te komen had hij lopen moeten leren
Maar om iets te bereiken leerde hij marcheren
Hij is iets geworden, wat hij eigenlijk niet wilde
Z'n wereld verstilde, geen diepgang, geen top
Anderen huilden, dansten en lachten
Maar hij stond te wachten en hij wist niet waarop
En tegen zijn angst hielp geen een obligatie
Geen polis, geen aandeel, geen bank dacht meer mee
En aan het eind, op zijn crematie
Waaide zijn rook zelfs nog met alle winden mee
Er is een man laatst dood gegaan
die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was
Maar dat begreep ie pas toen er geen weg terug meer was...




Tijd management is voor de meeste mensen het moeilijkste wat er is. Ze durven soms geen nee te zeggen tegen zaken die eigenlijk hun tijd niet waard is. We laten ons vaak leiden door wat andere van ons willen en niet wat we zelf met onze tijd willen of kunnen doen.
Een goed boek hier over is:

  DE TAO VAN DE TIJD biedt aanwijzingen voor 'onthaasten', gebaseerd op de lessen van Lao Tse, in zijn Tao Te Tjing. Ontspanning, vertrouwen in intuïtie, bewustzijn van natuurlijke ritmes en harmonie met de omgeving vormen de kernpunten. Door deze principes van de Tao toe te passen op ons denken over tijd ontstaat een natuurlijke brug tussen klassieke Chinese filosofie en hedendaags time-management.
De TA0 VAN DE TIJD geeft een vijf-stappenplan om de manier waarop je over tijd denkt en waarop je tijd gebruikt te veranderen. Daarnaast bevat het tips en oplossingen voor specifieke kwesties zoals agenderen, uitstellen, storingen, vergaderingen, afspraken, deadlines, de bergen post, te veel werk op je nemen enz.

Ook is het zo dat als je steeds maar roept ik heb geen tijd om te genieten, zorg dan dat je vrije tijd krijgt. Het niet zorgen voor rust in je leven geeft andere spanningen die lichamelijk weer voor problemen gaan zorgen. Wat dat betreft kunnen we nog heel wat leren van de oosterse wijsheden. Klokken en kalenders zijn dan ook verzonnen maatstaven, het is niet onze tijd maar de tijd die door een ander bepaald is. De wekker loopt af en we gaan al rekenen hoelang we nog hebben om te douchen, te eten en naar ons werk te racen. Ik heb natuurlijk makkelijk praten als iemand die met pre-pensioen is, maar tijdens onze fietsvakantie heb ik toch meerdere keren gedacht welke dag is het nu eigenlijk. Je ziet amper tv, leest geen kranten, je eet wanneer je een leuk plekje ziet en komt door plaatsen waar de tijd lijkt stil te staan. Tijd is dan een heel betrekkelijk gegeven geworden. Zodra je dan weer thuis bent, eet je weer op vaste tijden, drinkt koffie op de zelfde tijd en niet omdat je toevallig een terras tegenkomt.

Al met al weer een heel verhaal geworden en dus de hoogste tijd om te stoppen met het beslag leggen op jullie leestijd.

De band Doe maar zong jaren geleden al "Tijd genoeg" daar wil ik mee eindigen:


Ze zeggen: "Er is haast geen tijd"
En hebben daarom altijd haast en spijt
Dat deze dag niet langer duren wou
Maar voor mij lijkt de dag zo lang
Alleen zijn maakt me bang
En ik verlang de hele dag naar jou
Want wat ook een ander zegt
Er is tijd genoeg
Voor jou, voor mij, voor iedereen
En als je wilt dan is elk ogenblik voor jou
En alles wat je vragen zou
Maar laat mij dan niet alleen
Ze zeggen: "Er is tijd tekort"
Ze zeggen dat het donker wordt
Ze zeggen: "Regen regen regen op je kop"
Maar al zijn die dagen nog zo grauw
Ik weet het zeker als jij wou
Dan verfde jij de wolken blauw
Wat ook een ander zegt
Er is tijd genoeg
Voor jou voor mij voor iedereen
O als je wilt
Dan is elk ogenblik voor jou
En alles wat je vragen zou
Maar laat mij dan niet alleen

Dagje dierentuin.

Afgelopen donderdag zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. Eerst met de fiets naar het station en daarna met de trein naar Rhenen. In de trein was het lekker koel, maar toen we uitstapte viel de hitte boven op ons. Rustig lopen we van het station naar de ingang van Ouwehands Dierenpark. Voor de kassa staat een gezin met een drietal kinderen, Zo te zien hebben die nu al ruzie. Maar pap hoor ik een van de kinderen zeggen, ik ben toch echt al drie hoor. Ja maar ik had gezegd dat je je mond moest houden zei de vader. Nu moet ik wel een kaartje voor je kopen. Het jongetje begint te huilen en krijgt ook nog een draai om z'n oren. Zo die beginnen de dag al goed.
Als we binnen zijn eerst maar lekker op het terras koffie drinken. Kun je ook gelijk mooi de binnenkomende bezoekers observeren.  De ene familie komt keurig aangekleed binnen , de andere in zo min mogelijk kleding (die kennen zeker de waterspeeltuin verderop). Hele koelboxen worden in de gehuurde bolderkar meegenomen. Hier zie je ook de volgende ruzies al ontstaan, de kinderen willen met dit warme weer direct naar de waterspeeltuin bij de leeuwen, terwijl pa en moe eigenlijk eerst koffie willen. Met veel moeite worden er compromissen gesloten en sjokken sommige nu al moe verder.
Dat is toch heel anders bij de kinderen van de leeuwen, keurig komen ze als moeder het goed vind naar buiten lopen, niet verder weg dan toegestaan. Pa leeuw gaat er eens voor liggen zodat de kids even met hem kunnen ravotten.
Terwijl we dat staan te aanschouwen, hoor ik achter mij de volgende ruzie ontstaan, een kind is tegen alle stalorders in, toch via de houtenschommelbrug het water van de speeltuin overgelopen en vol onderuit gegaan. Pa en moe zijn des duivels, ik had nog zo gezegd niet rennen, moet je eens kijken je bent helemaal drijf nat( ze gebruikte een ander woord). Hoe moet dat nu verder vandaag, ik heb geen droge kleren bij me. En dan te bedenken dat het die dag de warmste dag van het jaar zou worden.

Wij lopen verder het park door, gelukkig zijn er ook stille stukken, de beren in het berenbos vermaken zich in het water, de olifanten krijgen een heerlijke douche. 
Op het terras van het restaurant zitten we heerlijk ons broodje en koffie te nuttigen, als vlakbij de hel los barst. Opa en Oma en vier kleinkinderen, de kleinkinderen moesten even naar de wc, maar bleken gelijk even in de ballenbak te zijn gaan spelen. Opa komt aangestormd met een van de kinderen onder z'n arm en een ander rent er jankend achteraan. De stoom komt bijna uit opa's oren. Ik kijk intussen al voorzichtig op de parkplattegrond waar ik de AED kan vinden. Dit lijkt slecht af te lopen voor opa. Nu gaat oma er zich ook nog eens mee bemoeien. Aan tafel vier jankende kinderen van diverse leeftijden, opa en oma hebben nu onderling ruzie. Er word gedreigd dat ze voorlopig niet naar de speeltuin gaan, maar eerst nog verder het park in gaan. Dat zal ze leren. Ze staan op en lopen verder, 2 kinderen in het wagentje gepropt, de oudere en mokkend achteraan.

Wij genieten even van de rust en gaan dan het prachtig nieuwe gorilla verblijf bekijken, echt een fantastisch verblijf.

Als we bij Ravotaapia in de schaduw een ijsje eten , komt boven ons de jungle express voorbij en ja hoor de opa en oma met de kleinkinderen zijn het schijnbaar nog steeds niet eens. We horen ze nog bekvechten.

Hoe anders is het als we even later bij de orang oetans staan te kijken, het jong gaat rustig z'n gang. Moeder laat het jong alles rustig ontdekken er word niet geslagen of geschreeuwd. 

Soms zouden mensen eens rustig naar de dieren moeten kijken en zien hoe die hun kinderen opvoeden.